De kaart

"Dan zal dit wel hip zijn". We kregen beiden een menukaart. Een zwart-wit printje op a4. De velletjes gingen duidelijk al een paar dagen mee. Verfomfaaid lijkt me de passende term hier. Ik kon het niet laten er wat vouwen aan toe te voegen. De hele tent was net nieuw en leek uit een catalogus gekozen te zijn. Zoals je ook Irish Pubs kan bestellen (echt waar, kijk maar hier). Zo te zien was dit modelletje Hipster Berlin 2016. Wat ruw staal, wat grofhouten tafeltjes, ironische kitch-vaasjes en natuurlijk een schilderijtje met een huilend zigeunerjongetje. Heel ironisch. 

Het personeel had ook heel ironisch geen horeca-ervaring. Waarschijnlijk zaten die in het pakket, besteld onder het kopje Hip en zo jong dat ze pas sinds vorige maand mogen drinken. Overigens kende een van de serveersters al wel het trucje "Hoe lazer ik een blad vol drank over de tafel net achter ons" Consternatie was daar de passende term lijkt me. 

Net na ons hoofdgerecht kwam een jongen meteen servetjes en bestek neerleggen en of we al een keuze gemaakt hadden? "Ja, de mie en de curry die je een half uur geleden hier bracht". Een beetje beschaamd was ie wel. We hadden nog wel interesse in een dessert en hij bracht opnieuw 'de kaart'. Mijn disgenoot kreeg het a4tje wat ik van wat extra vouwen had voorzien en ik kreeg er een met een sausvlek. "Oh sorry meneer, ik zal even een andere kaart pakken, deze is een beetje vies". Gelukkig waren wij hip genoeg om er om te lachen en volgende keer naar een ouderwets restaurant te gaan met wel lekker eten en bediening die meer kan dan een strakke broek dragen.

Mijn reet