Afscheid

De officiële heiligverklaring is aanstaande. Op 69 plaatsen over de wereld (oh, hoe symbolisch), zal hand in hand 'Heroes' gezongen worden. Tijdens de chorale uitvoeringen van 'Changes' zal het vuur aangestoken worden om daarna een synchroon hoogtepunt te ervaren met 'Space Oddity'. Een grote, een hele grote, een van de allergrootste is, helaas, veel te vroeg, lang voor het zijn tijd was, is hij ons moeten ontvallen. Ons achterlatend met een oeuvre, ongeëvenaard. Peilloze dieptes van het grote missen.

In 1959 stortte een vliegtuig neer. Daarin zaten onder andere Buddy Holly, The Big Bopper en Richie Valens. Allemaal dood. Grote namen in de popmuziek. Nationaal drama, of zelfs wereldwijd. Don Mc Lean schreef er het nummer 'American Pie' over (deze) Later speelden vele andere dat nummer ook. Soms verschikkelijk bloedeloos (Madonna), soms als een stel dronken houthakkers (KIlldozer) (deze)
Enorm drama, al die mannen in een keer dood. Maar wel lekker compact. Nu popmuziek oud genoeg is om de helden van de eerste en tweede generatie een voor een om te zien vallen, moeten we misschien een nieuwe traditie invoeren. Met kerst stort er een vliegtuig neer met daarin de muzikanten wiens tijd gekomen is. Daarmee voorkomen we de overdreven aandacht, die er geschonken wordt met het een voor een ompleuren van de oude sterren. De extra bijlagen, ingelaste uitzendingen, tribute albums en tentoonstellingen.

Dus deze kerst stel ik voor: Sting, Tom Jones, Tina Turner, Justin Bieber (leeftijd doet er bij nader inzien eigenlijk niet toe), The Spice Girls (je kan er maar vast vanaf zijn), De volledige bezetting van The Rolling Stones, iedere reïncarnatie van K3 en Bob Dylan. Allemaal in een keer? 
Ja. Boem. Klaar.
Kunnen alle kranten, websites en tv-programma's er een week lang over gaan berichten.
Mag iedereen in stille tochten met fakkels over straat en lopen janken bij de officiële condoleance registers. De wereld zal nooit meer hetzelfde zijn.

Met oud en nieuw blazen we in een door de overheid georganiseerd vuurwerk alle restanten, lichamelijk en mechanisch en emotioneel, in een grote champignonwolk op. 
Boem. Klaar.
Champagne, Nieuwjaar en door. Weer een jaar lang waar gek genoeg geen bekende muzikanten overlijden. Geen Speciale uitzendingen. Geen journaals gevuld met van Youtube geplukte beelden van de betreurde overledene. Tot de kerst. Dan gaat er weer een vliegtuig. Ik heb al wel suggesties wie er dan mee mogen.

And in the streets, the children screamed
The lovers cried and the poets dreamed
But not a word was spoken
The church bells all were broken

And the three men I admire most
The Father, Son and the Holy Ghost
They caught the last train for the coast
The day the music died