"Jij hebt dan Led Zeppelin en Frank Zappa live gezien, ik ging gister de tweede keer naar Ani, dus we staan bijna gelijk." schreef ik ruim tien jaar geleden aan een collega. Hij was ouder en had daardoor een ernstige voorsprong in legendarische concerten. Gelukkig heb ik ondertussen de schade aardig ingehaald. Vandaag hielp ook. Ani Difranco was weer even hier en speelde in Paradiso. Dit keer met begeleiding van een drummer en een contrabassist, allebei eredivisie-muzikanten. Om haar te quoten:"They know how to play, and I know some pretty little dancemoves, so they let me stay."
Gelukkig kan ze meer dan dat. Met meer dan 20 albums op haar naam en 25 jaar live ervaring brengt ze het nodige mee. Minder opgefokt dan vroeger, maar net zo intens. En nog steeds een meter vijftig lang. Verhalen en grappen tussen de nummers door, ontspannen ruim anderhalf uur muziek maken.Muziek met een verhaal, vaak persoonlijk, regelmatig ook politiek. Gek genoeg was het lang niet uitverkocht, eerdere keren was dat wel het geval. Prettig voor ons, we hadden alle ruimte en konden kiezen waar we het beste zicht en geluid hadden. Het soort avond waar ik met meer energie naar buiten kom dan ik naar binnen ging.
Zappa en een flink stuk van Led Zeppelin zijn al lang dood.
Leve Ani!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten