Pleur

En ja hoor, weer eentje weg.
Weer een vaste waarde kapot.
Weer een zekerheid minder.

De koffie bij benzinestation De Kolthoorn was sinds jaar en dag de smerigste automaatbak die je langs de snelweg kon krijgen. Uit een beige automaat. De koffie smaakte ook beige.
Of meer iets zuurs tussen grijs en beige in.

Ooit, in een vroeger leven, onderweg met het straattheater stopten we bij De Kolthoorn omdat we aan koffie toe waren. Na 80 cent (dat dan weer wel) in de automaat gegooid te hebben, viel het plastic bekertje in de houder, en vulde zich met kots koffie. Suiker erbij, roeren, naar buiten, en Godskolere. Niet te hachelen, echt niet, al wilde je graag. En ja, wij wilden graag. Tegen heug en meug nóg een slok, nee dit kan écht niet. Maar waar laat je dan je net aangeschafte consumptie? In de afvalbak gepleurd natuurlijk.

En dat zijn we blijven doen, iedere keer als we langs De Kolthoorn reden. Even stoppen, koffie, suiker, roeren, ruiken, en direct weer in de afvalbak. En verder rijden. Als traditie.  
Omdat het kan. Of kon. Want nu is de hele zaak onherkenbaar verbouwd. 
En is de koffie zoals alle andere langs de snelweg. Toch jammer.

Gelukkig smaakt de nieuwe koffie niet blauw