"Endanhoefikjounieteseggehoezijdaarbijkeek".
Bulderend gelach kaatste tussen de auto's.
Op de parkeerplaats was het druk. En donker. De zon was nog niet op, maar de parkeerplekken wel al bijna allemaal vergeven. In groepjes stonden de werknemers buiten.
Het gros rookte. Her en der werd gelachen, de meeste gesprekken werden op gedempte toon gevoerd. Met aandacht werd ik bekeken. Vers vlees. Zo'n beetje als in films waar een nieuwe gevangene in de instelling aan komt. Hier geen tralies, maar veel zaten hier wel vast. Ik kom alleen op bezoek, een paar dagen werk en ben weer weg. Zij mogen tot hun 67ste, of langer. Sommige met tegenzin, anderen met zichtbaar plezier.
Nog één peuk en dan gaat de zoemer vast.
Acht uur, aan de slag.
"Ikhoefjounieteseggehoezijkeek".
Weer die lach.
Net voor de ingang was een vijvertje ontstaan. Eentje waar peuken goed in gedijden. Misschien kregen ze hier zelfs wel jongen. Volgens mij zag ik iets bewegen.
Een paar meter verderop hingen de regels
Geen opmerkingen:
Een reactie posten