Tussen alle drukte door,
wilde ik wel even naar buiten.
De verdoving van de tandarts viel mee, voor de verandering.
Vooralsnog de laatste uit de serie.
Met een nog licht verdoofde bek stond ik tegen een zwangere knol aan te leunen.
Het moment dat zo´n dier tegenwicht gaat bieden vind ik zo grappig.
Ze zou ook de andere kant op kunnen lopen,
maar vind het gekriebel in haar nek blijkbaar wel leuk.
Ik keuvelde wat, zij poseerde geduldig terwijl ik mijn flitsers herschikte.
Samen kwamen we de namiddag wel door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten