Zo'n moment dat je het opeens door hebt. Iets wat misschien heel gewoon is, maar op zijn plek valt. Zo'n moment had ik deze week tijdens het werk. We stonden met 5 mannen een trek vol te hangen met lampen en te bekabelen. Iets wat we dagelijks doen. Misschien maakt dat het juist bijzonder.
Vijf mannen, drie een uit- en twee een thuiswedstrijd. Ik kende mijn collega, maar de anderen niet, of ja, een half uurtje. Met nauwelijks overleg gingen de trekken vol. Geen uitleg nodig. Alle lampen zijn duidelijk gemerkt, de kabels voorzien van cijfers en middenmerk, een productie die al even draait en efficiƫnt uitgevoerd wordt.
Aan de andere kant van de vloer fluit iemand wat, een ander neemt dat liedje over, maar dan met een schunnige tekst. En we werken door. Zonder overleg, zonder veel tekst, snel en nauwkeurig. Niemand heeft haast, maar als we doorwerken hebben we dalijk wel tijd voor koffie. Zoveel jaar routine zij aan zij. Iedereen wil hetzelfde. Geen gedoe. Heerlijk.
"Oke deze kan naar zijn hoogmerk en laat LX 4 maar zakken".
-Wat gaat daarin?
"Die vier kisten daar"
-Okidokie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten