Meneer Miller

De fotograaf die vandaag Marcus Miller op de foto zou zetten kon niet er er werd een vervanger gezocht. Okidoki, doe ik. Niet perse een muzikant waar ik altijd een poster van boven mijn bed had hangen, maar wel leuk om eens te fotograferen. Een portret in de lift maken mocht ook. Dus ik mijn spullen opgezet, klaar om Meneer Miller op de foto te zetten. 

Nauwelijks stond alles en daar kwam ie net aan lopen, vijfsnarige bas in de hand, geen hoed op maar een dikke muts. Tikje verlopen, slecht geschoren en duidelijk al lang onderweg. Binnen een minuut maakte ik tien foto's. Hij glimlachte niet en keek me niet aan. Ik bedankte hem en pakte mijn spullen weer in. 

Op tijd om tijdens het eerste nummer, van achter uit de zaal foto's te maken. Een restrictie die voor mij nieuw was. Ik installeer me iets achter de geluidstafel, pak mijn spullen uit en hun geluidsman komt er ook net aan. Hun geluidsman? Maar die... Dat is...Dus net was dat niet... Zoals ik al zei, ik had nooit een poster van Meneer Miller boven mijn bed hangen.

Van achter uit de zaal heb je wel aardig overzicht, 

maar vallen details behoorlijk weg

Gelukkig kan je met een telelens nog een heel eind komen

Na afloop kreeg ik een herkansing, 

deze keer zonder geluidsman en mét Meneer Miller