Keurig

In de Schouwburg speelde een keurige band.

En tikje zenuwachtig, maar wel heel netjes.

De show was zoals het hoort.

Het publiek applaudisseerde keurig na afloop.

-

(Thuis heb ik nog eens lekker hard Motörhead gedraaid)

Ace of Spades

Lemmy is dood. 

Net 70 geworden en alsnog omgepleurd.

Onkruid vergaat toch.

In een van de laatste interviews, twee weken geleden werd hem gevraagd:

"Are you surprised you still can perform, given the amount of drugs you have used?"

-"No I'm just lucky. I don't recommend the lifestyle, 'cause most people die of it"

En later:

"Would you always continue performing?"

"After death? No. I have to stop then, I think".

(Dat interview, met een toch wel erg versleten oude man, staat hier)

Vijf jaar geleden kwam de documentaire "Lemmy" uit. (hier te zien). Daarin werd een heel dubbel beeld geschetst. Aan de ene kant een absolute Rock-God met fans over de hele wereld. Aan de andere kant een trieste, eenzame oude man in een bejaardenflat. 

Mooie docu, dat wel.

Een vrolijker beeld van hem is hier te zien, 

waar hij brieven van fans beantwoordt.

Fijne vent. 

Jammer dat ie dood is.  

Up yours, you horrible cunt!

-

Two cannibals eating a clown.
One says to the other:
"Does this taste funny to you?"

Varkensschetenlucht

Wat een gedoe, wat een drukte. De hele week is het al raak. Een dag vrij gehad, maar de rest compenseerde dat dubbel. Of ze niet gewoon naar de wintersport konden? Nou én, dat er geen sneeuw ligt? Dan hoeven ze toch niet allemáál hierheen te komen? En dan nog. Gaat naar de Wadden, of Ibiza. Dat ze doorlopen. Nee, die ezel moet geaaid worden. D'r moet niks! Ga die arrogante herten maar voeren. Of dat rotpaard. Ik sta gewoon even in de zon in slaap te vallen, mag ik? 

"Nee hoor, hij bijt niet". 

Oh Nee? Dat zullen ze nog wel eens zien.

Ten eerste ben ik een zij en ik bijt wel. 

Let maar op.

En dat dat vuurwerk ook op kan houden. Wat een teringherrie. Ieder jaar hetzelfde gezever. Gaan de geiten weer moeilijk doen en die zeug van hiernaast komt d'r hok niet meer uit. Dus wie zit er weer dagen lang in de varkensschetenlucht? Juistem! Van mij hoeft dat allemaal niet. Blij als die flauwekul over is en het gaat vriezen. Dan zie je ze niet meer, met d'r kinderwagens en draagzakken. Wat een gedoe, wat een drukte.

Humpf

Jammer

Waarschijnlijk was het een jonge wout. Eentje die nog moest wennen. Net een pak en een bonnenboekje gekregen en alleen de straat op gestuurd. Die ging eens lekker zijn best doen. Aha, daar zag ie een auto, met twee wielen misschien wel dertig centimeter op de stoep staan. Die is er gloeiend bij! Driftig werden alle gegevens ingevuld. "Als bestuurder van een motorvoertuig niet de rijbaan gebruiken".  Dat klonk lekker. Zo leren ze het wel af. Op naar de volgende.

Eerder was dat ook al vaker gebeurd. Dat er op dezelfde plek een auto stond die beboet werd. Om vervolgens na een bezwaarschrift, die boete weer in te trekken.
Dit keer was het mijn auto en moest ik dus tijd steken in iets waar ik geen trek in had. Maar 90 Euro + 7 Euro administratiekosten betalen leek mee een slecht plan. Dus gaan zoeken. 

Er zijn vast voorbeeldbrieven te vinden. Dat klopte. Een half uur heb ik me verbaasd hoeveel sites er zijn, die hier over gaan. De een met nog meer spelfouten dan de ander. Ook met samenzweringstheorieën. Of met een lulverhaal dat als je naam met hoofdletters geschreven wordt, dat jij het dan niet bent. Een hele wereld ging er voor me open.
Heel veel onzin kwam ik tegen, maar een kant en klare brief niet. Die heb ik zelf dan maar geschreven. Foto erbij van hoe ik geparkeerd stond. Toch weer drie kwartier zoet geweest.
Jammer van mijn tijd, meneer de jonge wout, heel jammer.

En een tak met boomtyfus.

Ook jammer

De 15 mooiste platen van 2015

Ook 2015 was een fijn muziekjaar met heel veel interessante platen. Ook het jaar waar ik meer dan ooit ook luisterde naar jazz, death metal en reggae. Nooit te oud om wat nieuws te ontdekken. Oudgedienden en nieuwkomers wisten me regelmatig te verrassen. Met zoveel kwaliteit vond ik het moeilijk om me te beperken tot de beste vijftien, maar heb het toch gedaan.

Wat ik luisterde:

Ancient Warfare - The Pale Horse / Arenna - Given to Emptiness / Alabama Shakes - Sound & Color / Bliksem - Gruesome Masterpiece / Bjork – Vulnicura / Colin Stetson & Sarah Neufeld - Never Were The Way She Was / Faith No More-Sol Invictus / Graveyard – Innocence & Decadence / Ian Siegal - The Picnic Sessions / Lamb of God - Sturm und Drang / Mandolin Orange - Such Jubilee / Passenger - Whispers II / Patrick Watson - Love Songs For Robots / Robin Borneman - Folklore 1 - The Waving Days / Shai Maestro Trio - Untold Stories / Son Lux – Bones / Steve Earle – Terraplane / The Unthanks - Mount The Air / Tobias Jesso Jr. - Goon / Tony Macalpine - Concrete Gardens / Twenty One Pilots – Blurryface / Unknown Mortal Orchestra – Multi-Love

Waar ik (veel) vaker naar luisterde:

Alkaloid - The Malkuth Grimoire / Amenra – Live II / American Aquarium – Wolves / And So I Watch You From Afar - Heirs / Bjork – Vulnicura / Brent Best – Your Dog, Champ / Calexico - Edge Of The Sun / Curtis Eller - Baudelaire in a Box / Cynic - Kindly Bent to Free Us / Graveyard – Innocence & Decadence / Jaga Jazzist – Starfire / Jon Spencer Blues Explosion, The Freedom Tower / Kamchatka - Long Road Made of Gold / Passenger - Whispers II / Patrick Watson - Love Songs For Robots / Ryley Walker - Primrose Green / Tom McRae & The Standing Band - Did I Sleep And Miss The Border / Willie Nelson & Merle Haggard - Django and Jimmie

Wat uiteindelijk het meest beklijfde: (in alfabetische volgorde)

Baroness – Purple

Video

Op de valreep nog in de lijst gekomen. Vorige week pas uitgekomen en dus nog niet heel uitgebreid kunnen luisteren. Zeker na de matige show in Utrecht had ik mijn twijfels, maar die bleken onterecht. Vette rock, dikke sound en af en zelfs vreemde samples. Waarschijnlijk hadden ze gewoon een slechte dag toen ik ze zag. Hiermee maken ze weer veel goed.

Battles – La Di Da Di

Video

Pas kort voor het maken van deze lijst ontdekt, maar de heren doen het opnieuw. Eigenzinnige mix van jazz, rock en pop. Nauwelijks stemmen, wel top-instrumentalisten. Een typische muzikantenband die niet bang hoeven zijn om opeens in hitlijsten te komen.

Cattle Decapitation – The Anthropocene Extinction

Video

Voor mij dé metalplaat van het jaar. Hard, zwartgallig en gestoord. Ze combineren technisch vermogen met echte nummers. Geen herrie om de herrie, maar een plaat zoals ze zelden gemaakt worden. Nu staan veel metalbands niet bekend om hun zinnige teksten, Cattle Decapitation is een uitzondering.

Bop English - Constant Bop

Video

Bijna over het hoofd gezien op de concertladder, maar dit bleek de helft van White Denim te zijn. Een band die al verschillende keren een diepe indruk achter liet na live shows. De zanger beunt er zelf wat bij en heeft de bassist meegenomen, al speelt die hier voornamelijk toetsen. Goeie liedjes, pop met een eigenzinnige draai.

Clutch - Psychic Warfare

Video

Rock zoals ie moet zijn, brutaal, in je gezicht. Alsof het 4 jongens van 18 zijn die de wereld gaan veroveren. 18 zijn ze al heel lang niet meer, maar ze zijn hier scherper dan in tijden. Timing, stijl, energie, het komt op deze plaat heerlijk bij elkaar. Zo kan hardrock swingen.

Darrel Scot – Ten songs of Ben Bullington

Video

Jaren geleden ooit een plaatje van opgepikt met een opvallend mooi nummer. Op zijn laatste staan er meer. Persoonlijke verhalen van een ervaren man. met relativering en humor zingt ie over zijn leven. Een nummer springt en voor mij uit. “Country music, I'm talking to you”. Waar hij inderdaad een muziekstijl tot de orde roept. Alle liedjes zijn geschreven doorBen Bullington, een recent overleden vriend van Darrel Scot die naast chirurg ook liedjesschrijver was.

King Dalton – Thilda

Video

Een van de betere tips van dit jaar. Vlaams gezelschap dat erg Vlaamse pop maakt. Zoals dEUS en Moondog jr. 20 jaar geleden. Mooie liedjes, samenzang, experimenteren op een frisse manier. Live bleken ze het volop waar te maken en een hele fijne show in huis te hebben. Hopelijk nog vaak in de buurt te gast.

Rotor – Fünf

Video

Vier jongens uit Berlijn. Instrumentale rock die geen moment verveelt. Inderdaad opvallend veel instrumentale platen in de lijst, zeker in de harde muziek vind ik de zang vaak de zwakste schakel. Hier lange melodieën, grote lijnen. Hoewel diep geworteld in de stoner-traditie, toch echt een eigen geluid. Ongetwijfeld komend jaar weer te gast en een zekere aanrader voor iedereen die van ronkende gitaren houdt.

Satanicpornocultshop - Faucet Zero

Video

Japanners lijken muzikaal altijd de meest extreme variant te kiezen. Wat ik daar vandaan hoorde was altijd over the top. Zo ook deze. Van mijn hele lijst is dit de enige die naar dance ruikt, maar dan wel zo gestoord en stuiterend dat ik het weer leuk vind. Andere platen van ze laten een wat breder geluid horen, hier beuken ze de diepte in. Niet luisteren op laptopspeakers, maar met goede koptelefoon of dikke luidsprekers.

Spidergawd – II

Video

Noorse rock. In de Motorpsycho familie was nog ruimte voor een extra band. Eentje waarin een grote sax een hoofdrol speelt. Vette rockers, mooie liedjes. Muziek om bier bij te drinken en tegen aan te leunen.

Sufjan Stevens – Carrie and Lowell

Video

Vreemd, raar, maar wel heel mooi. Een plaat die ook na best vaak draaien nog steeds zijn plek bij mij niet helemaal gevonden heeft. Maar met zulke mooie liedjes en zo'n mooi geluid komt ie toch in de top 16 terecht.

The Decemberists – What a terrible world, what a beautiful world

Video

Ze doen het gewoon weer. Weer een plaat vol mooie liedjes in een geheel eigen stijl. Ook dit keer weer prachtig geproduceerd. Uitzonderlijk bandje wat los lijkt te staan van de rest van de muziekwereld. Gewoon hun eigen nerd-pop maken en de vreemdste teksten er bij zingen.

Villagers - Darling Arithmetic

Video

De band die de grote zaal in Roosje stil kreeg. Ik hield met honderden mensen om me heen, mijn adem in bij de toegift. Zo mooi, zo breekbaar, zo overtuigend. Een paar jaar geleden een aardig bandje, maar met deze plaat doorgestoten naar de top. Bijzonder mooi.

Mumford and sons – Wilder Mind

Video

Deze plaat kostte wat tijd om aan te wennen. Twee platen lang hadden het het gros van de liedjes een duidelijk stramien. Zachtjes beginnen, dan samen zingen, bassdrum er bij en feesten maar. Heel goed recept om concertzalen en festivalvelden mee af te breken. In korte tijd groeiden ze dan ook uit tot mega-act. Komen ze met een plaat die totaal anders klinkt. De banjo's zijn ingeruild voor gitaren, de vaste song-opbouw verleden tijd. Wat bleef zijn de mooie liedjes. Na tig keer luisteren helemaal aan gewend.

Puscifer – Money Shot

Video

De radiostilte bij Tool duurt al jaren. Gelukkig heeft hun zanger er nog een bandje naast. En wat voor een. Aanvankelijk vooral melig of te vaag, maar met de laatste twee platen tellen ze mee. In een mix van stijlen en een hele vette productie brengen ze prachtige nummers. Af en toe wat vervreemdend, maar heel eigen en erg verslavend.

Natuurlijk heb ik maar een fractie gehoord van alle muziek die dit jaar uit kwam.

Tips over platen die ik gemist heb en de moeite waard zijn, hoor ik graag!

En waarom niet, gewoon weer een paard

John Coffey

Woensdag speelde John Coffey in Roosje en ze maakten er een feestje van. 
Zowel op het podium als in de zaal werd er gesprongen en geschreeuwd.
Lichamen vlogen in het rond en de band pompte door.
Gewoon gezellig de tent afbreken.

Vol er op

Er bovenop

Er in op gaan

Opgestoken duim

Druk op het podium

Op de foto in de lift

Op naar kerst

 Niet alle paarden kijken op dezelfde manier uit naar kerstmis

De een is duidelijk enthousiaster dan de ander

De een rust nog wat uit voor de tocht naar de nachtmis,

 terwijl de ander de advocaat met slagroom al gevonden heeft

Nieuwe kudde

Een paar weken geleden werd meer dan de helft van de kudde weggehaald.

Verplaatst of geslacht. Geen idee, er was geen info.

Nu blijkt er een hele nieuwe kudde bij te zijn. Dus negen paarden van de oude en een stukje verderop 24 paarden, waaronder een stel veulens. Geen idee waarom.

De eerste kennismaking was meteen makkelijk. Een jongen merrie wilde volop aandacht en vond na wat aaien, het een goed idee om niet meer weg te gaan. Als ik weg liep, kwam ze achter me aan. Méér!

Ook vandaag was er alle aandacht. Ruim een uur kon ik nauwelijks een foto maken omdat er voortdurend wel een paard mijn flitser probeerde op te eten. Ik kon nog geen meter van een flitser af gaan staan, of nieuwsgierige lippen zaten er al aan. Daarna was de nieuwigheid er van af en werd er weer gewoon gegraasd.

Niet alleen mijn spullen, maar ik was zelf ook onderwerp van onderzoek.

De een na de ander kwam even kijken en ruiken. Sommigen probeerden ook te proeven, 

maar dat vond ik niet zo'n goed idee.

De veulens zaten in dubio. Gaan checken wie of wat ik was, of toch maar veilig op afstand blijven. Voorzichtig vooruit, om meteen weer weg te rennen. De volgende keer durven ze vast dichterbij te komen.

Proost

Na een wandeling hadden we trek. De man achter de bar was een bekende.
Ik tref hem vaker als drinkende rocker, dan als nuchtere barman.
"Is dat kraanwater of spuitwater?"
- Het is spuitwater, maar het heeft inderdaad erg weinig bubbels.
Steekt zijn vinger diep in het glas en zegt: "Daar zit inderdaad weinig leven meer in"
Schenkt een nieuwe in, bekijkt die en constateert: "Geen bruisende dag vandaag"
Proost.

"Het broodje geitenkaas moet nog gemaakt worden, die breng ik zo wel".
We zitten koud aan tafel en hij staat er al met dat broodje.
"Ach, ze hoefden niks te smeren, deze lag er nog van gisteren, 
ze kregen 'm toen niet verkocht. Smakelijk trouwens."
Ja, dank je!

En weer een foto die niets met de tekst te maken heeft

Notenkraker

Normaal speelde hun laatste concert ooit. In een uitverkocht voetbalstadion.
Een stukje verderop was de tent ook uitverkocht. Al kwam er net een ander publiek op af.
We hadden 'De Notenkraker' op bezoek, de Oekraïense versie. Vorig jaar waren ze er ook, alleen stond toen 'Het Zwanenmeer op de poster, nu lag het nog in de vrachtwagen. Wat andere doeken boven het toneel en een andere kist met kleren is genoeg om 'een heel andere voorstelling' te bouwen.

Er was weer één technicus die Nederlands en Engels sprak, de rest doet daar niet aan. Of aan contact met ons maken in het algemeen. Zij komen om hun gedeelte van de klus te doen, snel en geroutineerd en zijn pleite. Geen idee hoeveel mensen bij deze productie waren, maar met 40 in de orkestbak en ruim veertig op het podium, komt het met techniek, kleding, grime en chauffeurs toch snel aan honderd mensen. Die, op een enkeling na, je niet aan kijken. Ik vind dat bijzonder.

De voorstelling begint, ik sta aan het voordoek, headset op en wacht op mijn cue. Die verwacht ik van hun Nederlands sprekende eerste man. De ouverture klinkt, ik wacht. Naast me staat een vrouw, duidelijk twintig jaar geleden ook danseres geweest heel sacherijnig te kijken. Ze komt nog dichterbij staan en zegt, met haar gezicht niet meer dan twintig centimeter van het mijne, in de meest doorrookte stem denkbaar, met een bijna clichématig Russisch accent: "Open".
Aha, dat is mijn cue, laat ik maar eens aan het touw trekken.

De dansers doen wat ze moeten doen vlekkeloos en op een erg hoog niveau, net als het orkest overigens. Bij Nederlandse balletproducties komt daar altijd de nodige techniek kijken. Microfoons en monitoren voor de afluistering, Camera op de dirigent en op verschillende plekken monitoren zodat iedereen hem kan zien. Hier niet. Hier moet iedereen gewoon opletten en luisteren. Wat extra knap is als je weet hoeveel herrie het bonken van spitzen op de dansvloer maakt. Als je de achterste bent en twintig meisjes staan tussen jou en het orkest in hun tenen in de vloert te heien, valt het niet mee om nog iets uit de orkestbak te horen. Dan moet je zelf tellen. En maatvast zijn.

Bij andere dansjes zie ik het ook wel eens, maar nu heel erg. De dansers lijken op het toneel niet te ademen. Ze lopen met een gebeeldhouwde grijns tussen de poten het speelvlak af, vloeken hartgrondig en beginnen me te hijgen. Alsof je een op hol geslagen kudde herten om je heen hebt staan. Weg glimlach, weg elegantie, weg schoonheid, hallo realiteit.

Door de dag heen konden we ze niet echt betrappen op betrokkenheid, secuur werken of liefde voor de voorstelling. Interesse in koffie, peuken en wifi wel. Veel van alle drie. De hele dag stonden ze buiten kuilgras en Russisch dakleer te roken. Bekertje koffie in de hand, de dames heftig kleppend met elkaar, de mannen met een stugge blik in de verte, of op de dames. Tijdens de voorstelling waren de dansers onderling wel erg betrokken. Allebei de manteau's stonden vol. Met alle aandacht werden elkaars stukken bekeken. Aan sommigen zag ik dat ze precies wisten wat er kwam, omdat ze iedere beweging in het heel klein zelf ook maakten. Bij open doekjes klapten ze bijna harder dan het publiek.

Lekker werk

Zo'n moment dat je het opeens door hebt. Iets wat misschien heel gewoon is, maar op zijn plek valt. Zo'n moment had ik deze week tijdens het werk. We stonden met 5 mannen een trek vol te hangen met lampen en te bekabelen. Iets wat we dagelijks doen. Misschien maakt dat het juist bijzonder.

Vijf mannen, drie een uit- en twee een thuiswedstrijd. Ik kende mijn collega, maar de anderen niet, of ja, een half uurtje. Met nauwelijks overleg gingen de trekken vol. Geen uitleg nodig. Alle lampen zijn duidelijk gemerkt, de kabels voorzien van cijfers en middenmerk, een productie die al even draait en efficiënt uitgevoerd wordt. 

Aan de andere kant van de vloer fluit iemand wat, een ander neemt dat liedje over, maar dan met een schunnige tekst. En we werken door. Zonder overleg, zonder veel tekst, snel en nauwkeurig. Niemand heeft haast, maar als we doorwerken hebben we dalijk wel tijd voor koffie. Zoveel jaar routine zij aan zij. Iedereen wil hetzelfde. Geen gedoe. Heerlijk.

"Oke deze kan naar zijn hoogmerk en laat LX 4 maar zakken". 
-Wat gaat daarin? 
"Die vier kisten daar" 
-Okidokie. 

Deze

Welke linkjes bedoelde je nou?
Nou gewoon, deze:

Vuile mafkees deze
Misschien vroeg ie er om. deze
Gebruik maken van de mogelijkheden deze
Pittig windje deze
Over mazzel deze deze
Ongelooflijke beesten diep onder water (een uur) deze
De hele (avondvullende) teringzooi deze

In het bos was een reggaeroute uitgezet

Opwarming

Op donkere dagen binnen in het donker gaan werken is niet erg, 

als je daarna weer buiten mag spelen.

Vandaag een stevige wandeling gemaakt, dat hielp.

Dat de zon daarbij scheen en de temperatuur deed alsof het al lente was, 

hielp ook. Half december op een onverwarmd terras en het was lekker.

Heeft dat ook met opwarming te maken?

Dit verdwaalde eendje kwamen we tussen de weilanden tegen

Aan de bak

Het is hollen of stilstaan. Zo kom ik een 10 dagen niet in een theater, nu waren het vier dagen aan een stuk. Een paar dansjes, dan twee toneelstukken en vandaag een flamenco concert met bijbehorende dans. Weer veel verschillende gezichten. 

Oude bekenden en nieuwe koppen. 

Met wisselend enthousiasme werden de voorstelling er in- en uit gejast. Goedgemutst waren collega's elkaar tijdens het bouwen verbaal aan het afbreken. Een bezoekende technicus was daar duidelijk niet aan gewend en roept uit:" Als mijn leven echt geen zin meer heeft, dan kom ik hier ook werken!".

Na afloop trok een andere technicus zijn werkschoenen uit en zijn gympen aan. Dat rook nogal. Zijn collega had het er nogal moeilijk mee en zegt:"Godallejezus man, wat een teringmeur, het wit trekt weg uit mijn ogen van die walm".

Een klapt, een speelt gitaar, een doet een dansje 

en de middelste schreeuwt er doorheen zingt er bij

Door elkaar

Als technicus en fotograaf kom ik nogal wat mensen tegen. Geef die een hand, noem mijn naam, luister naar hun naam, draai me om en ben die naam al weer vergeten. Die van hen dan, mijn naam weet ik meestal nog wel. Dat is geen desinteresse, maar blijkbaar nogal een selectief geheugen. Andere dingen plakken makkelijker. Verhaallijnen bijvoorbeeld. Al lopen die af en toe ook wat door elkaar. Misschien ook niet gek. Ik telde welke ik op dit moment volg. Door mijn hoofdtelefoon wandelend of kokend luister ik de podcast van 'Echt Gebeurd'. Wekelijks kijk ik BBC's 'The Hunt'. Oke, dat zijn vooral idioot mooie beelden en weinig verhaallijn. Lees ik op dit moment 'De dikke man' van Ischa Meijer. Lees ik dagelijks het blog van Joe Mc Nally. Natuurlijk tijdens het ontbijt 'De Volkskrant'. Online 'De Gelderlander'. Zit ik deze week in de serie 'Narcos'. In de auto draait doorgaans 'Woord' of 'The Moth', maar deze week is het een serie hoorcolleges over acht grote denkers. 
Nou ben ik even kwijt waar ik het over had.

En soms even niks

Two, three, four!

Na de sessie met de Nachtburgermeester gisteren kreeg ik de vraag of ik, als ik er toch heen ging, Andy Frasco op de foto wilde zetten. Ja hoor, ik ben er toch. 
Een paar weken geleden kreeg ik die naam, Andy Frasco, als tip. Komt die in de buurt, dan moet je gaan! Okidoki. Bleek ie dus nu al in Merleyn te staan. Acht man sterk op het podium. Hij liet er geen twijfel over bestaan hoe de avond zou verlopen. Na het eerste nummer was de tekst:" Hey Mr. bartender, what's the word for Jägermeister in Dutch? And can we please get 27 overhere? I'm gonna get fucked up tonight and so are all of you". Om tijdens het volgende nummer op zijn blote voeten tussen het publiek te gaan staan dansen.

Muzikaal heeft de band nogal wat weg van de Blues Brothers. Een Rythm and Blues revue, maar dan met een flinke scheut ska en en toefje hardrock. (Een band die tijdens een ska nummer een instrumentale Iron Maiden medley speelt, heeft bij mij al heel snel gewonnen) De stijl maakt eigenlijk niet eens zoveel uit, het gaat om de energie die er van het podium spat. Dat het allemaal serieus goeie muzikanten zijn is mooi meegenomen, maar de dansjes, gekke bekken en volle overtuiging waar ze mee aan het werk zijn doen het. Na ruim anderhalf uur knallen, belooft ie nog drie nummers. Om ná dat nummer te zeggen, dat ze er nog vijf spelen. En dat ook doen. Niemand in de zaal stond meer stil. 

Hij crowdsurfte naar de bar, om daar een borrel achterover te slaan en weer terug te surfen, op tijd voor het refrein. Het laatste nummer werd tot zeven keer toe opnieuw ingezet, gewoon omdat het kon, of om met zijn woorden te spreken:"Just because I'm an asshole, two, three, four". Als allerlaatste toetje klapten ze 'Killing in the name of' er nog uit en de pret was over. Het publiek leeg en bezweet achterlatend. Of in zijn woorden "Fucked up". De mannen op het podium waren tegen die tijd ook niet bepaald okselfris meer. Met name die fles Jägermeister, die de barman halverwege naar ze bracht en die soepel er in geklokt werd, hielp daar bij. 

Two, three, four!

Krap

Of je even aan de kant wil. Stond ik vrijdag in een kleine kleedkamer te fotograferen, terwijl net iedereen bier wilde en zijn spullen kwijt moest. Vandaag was het krapper. Van Nijmegen Cultuurstad kreeg ik de vraag of ik een portret wilde maken van de Nijmeegse Nachtburgermeester, Angela Verkuilen. En of dat in een oud&nieuw/kerst/feestdagen sfeer kon. Natuurlijk, dat is mijn specialiteit!
Die vraag kwam half november en godzijdank was er nog nauwelijks ergens een kerstversiering te vinden. Maar niet gedraald, er is altijd nog Jacco Otten, de bloemist wiens winkel veilig als 'uitbundig' omschreven kan worden. Daarheen, of het goed was? Natuurlijk! Da's fijn. Vanwege agenda's duurde het even voor we ook samen daar konden zijn, maar vandaag lukte het.

Ruim op tijd was ik daar om mijn spullen voor te bereiden. Doorgaans zijn een paar statieven met licht niet zo groot, maar in de winkel leken ze gegroeid. Alles wat ik uitpakte blies zich op. In een winkel waar ik nauwelijks uit durf te ademen omdat ik bang ben dat ik dingen raak, was dit best een beproeving. Gelukkig was er maar een klant binnen en die kon er wel om lachen. Binnen een paar minuten waren er elf klanten, waarvan twee met een kinderwagen en een met een rollator. Nu werd bewegen zonder schade te veroorzaken een serieuze uitdaging. Gelukkig had de Nachtburgermeester wat vertraging en was het gros al weer vertrokken voor ze binnen kwam. 

De bloemenwinkel bleek een prima attributen-opslag en Angela maakte daar vrolijk gebruik van. Van een statisch portret was geen sprake meer. Tussen de foto's en flitsers slopen de andere klanten door. 

Oh sorry! 
-Maakt niet uit joh! 
Ik zet 'm wel even aan de kant als u die vaas wilt bekijken. 
Oh, da's fijn!
Graag gedaan

Overlap

Ieder einde van het jaar loop ik er tegen aan. 
Afspraken voor volgende maand kan ik niet kwijt. 
Althans, niet in mijn agenda.
Die stopt op 3 januari, terwijl mijn planning toch al verder is.
Dus koop ik een nieuwe. 
Misschien hebben ze het dit jaar begrepen.

"Ze" zijn de makers van mijn agenda, dames en heren van Paperblanks.
Nee, ook dit jaar niet.
28 december is de eerste dag van 2015 daar.
Dus precies een week overlap.
De laatste maand klieder ik mijn afspraken, concerttips en klussen op de pagina "notities".
Het zou toch fijn zijn als ze een week of drie zouden overlappen, 
hoef je niet met twee boekjes rond te lopen.
Misschien is er gewoon geen ruimte voor die drie extra pagina's.
Of toch...

Ik bladerde door mijn nieuwe heen en tel tien pagina's met buitenlandse feestdagen.
Stel dat ik wil weten wanneer in 2016 de geboortedag van generaal Francisco Morazán gevierd wordt in Honduras, of de Dag van het Groene Loof in Japan, of zelfs op welke dag precies de Dag van St. Cyrillus en St. Methodius in Macedonie valt, dan kan ik dat makkelijk vinden. Dat dan wel.
Ook Anzac Day, Eid al-Fitr, Moeharram, Lailat al-Bara 'ah en Paz del Chaco staan er in. Zelfs de nationale sportdag in Qatar (6 maart)

Naast al dit feestgedruis is er ook ruimte gemaakt voor Conversies. Een tabel met kledingmaten voor herenkostuums en jassen in Europa, GB/Ierland en Japan. Gek genoeg worden de dameskledingmaten los van voornoemde landen ook aangegeven in Duitse, Frans/Spaanse, Italiaanse maten. 

Misschien is een agenda-app zo gek nog niet...

Oud en nieuw

Namiddag

Tussen alle drukte door, 

wilde ik wel even naar buiten.

De verdoving van de tandarts viel mee, voor de verandering. 

Vooralsnog de laatste uit de serie.

Met een nog licht verdoofde bek stond ik tegen een zwangere knol aan te leunen.

Het moment dat zo´n dier tegenwicht gaat bieden vind ik zo grappig.

Ze zou ook de andere kant op kunnen lopen, 

maar vind het gekriebel in haar nek blijkbaar wel leuk.

Ik keuvelde wat, zij poseerde geduldig terwijl ik mijn flitsers herschikte.

Samen kwamen we de namiddag wel door.

Hans

Stel, je wordt 60 en je bouwt al 40 jaar feestjes voor anderen.
dan is het eigenlijk niet zo gek als die anderen dat voor jouw verjaardag ook eens doen.
Dus kon Hans binnen lopen, zonder iets aan de voorbereiding gedaan te hebben.

Een van de cadeau's was Ellen ten Dame, die binnengereden werd op een piano, 
en een paar liedjes voor hem zong. Eentje zelfs op zijn schoot.
Op haar vraag of Hans nog een verzoeknummer had, antwoordde hij, dat zij dat was.

Met goed eten en verschillende optredens werd het een fijn feestje.
Om het allemaal later nog eens te kunnen bekijken, maakte ik van alle gasten een portret.

Ellen

Clemens

En Hans zelf

Curtis Eller

"Nobody works up the crowd, not like Al Johnson."

Zingt Curtis Eller in het nummer "Stephen Foster".

Nou weet hij er zelf ook wel raad mee. Midden in het publiek staand op een stoel, 

op zijn rug liggend op de vloer, kruipend tussen de knieën van de bezoekers door, zong en speelde hij een zeer bijzonder concert. Na twee nummers kwam hij tot de conclusie dat ie niet op het podium moest staan, maar in de zaal om de afstand tot het publiek weg te halen. Dat werkte. Aangemoedigd door zijn onuitputtelijke energie koerde, zong en danste het publiek mee.

Voorafgaand aan de show maakte ik in de hele kleine kleedkamer een aantal portretten van hem. Om voldoende afstand te hebben stond ik in de deuropening. Natuurlijk komt de drummer van het voorprogramma precies binnen als ik de eerste foto wil maken. Dus ik aan de kant. Komt hun bassist ook meteen er achteraan. Weer aan de kant. Die kwam bier halen, dus of mijn statief even voor de koelkast weg kon? Tuurlijk. Iedereen zijn drankje? Mooi, dan kan ik verder. 

Twee foto's verder kwam de apenstonede leipo met een videocamera weer binnen zetten. Die liep me hier net ook voor de voeten en verzon nu dat ie mij ging filmen. Terwijl ie zelf zo ongeveer vóór Curtis ging staan. Joh geen probleem. Cameraleip was weer weg en de jongens van het andere bandje kwamen hun spullen dumpen. Dus 4 minuten in de sessie en het liep gesmeerd. KadaaannnggrrrRRrrr. Het voorprogramma begon. Op een volume dat praten en verstaan worden een uitdaging genoemd mocht worden.

Sta je daar met een zeer bescheiden introvert. 

Schat van een vent die geen idee had hoe zich een houding te geven tussen al deze chaos.

Mijn inschatting dat ie zo vaak op de foto was geweest dat ie wel een idee had wat hij wilde bleek onterecht. Regieaanwijzingen waren dus op zijn plek. Desnoods boven de herrie uit.

Een drummer kwam even tussendoor nog wat biertjes uit de koelkast halen. 

Ja hoor, ik zet mijn statief wel even aan de kant.

Ondanks de obstakels ging ik toch met een goed humeur, 

fijne herinneringen en best een paar aardige foto's weer naar huis.

Eens zien of ik het de volgende keer voor mezelf en de geportretteerde nog makkelijker kan maken. In ieder geval zet ik dan mijn statief niet meer voor de koelkast.