Spanning en sensatie

Zenuwen en opwinding streden om voorrang. Om het hardst roepen dat iedereen vooral rustig moet zijn en moet focussen. Nog één keer naar het toilet. Vanavond première van de voorstelling die afgelopen weken in elkaar getimmerd is. En da's spannend, zeker als je vierdejaars student bent. En als papa, mama en je vriendje ook nog komen kijken, dan moet alles helemaal goed gaan. En gelukkig was dat ook zo. Wat trillende inzetten bij solo's maakten duidelijk dat de spanning tot het einde aanwezig was. Maar verder werd er loepzuiver en met overtuiging gezongen.

Halverwege werd het voor ons, op de achterste rij, toch nog even spannend. 

De drumcomputer waar de percussionist op speelt, viel halverwege een nummer uit. Precies het nummer waar de voor hem lastigste partij zit, en de beats hard nodig zijn. Geen geluid meer. Die computer hangt aan een stellage die 'het altaar' genoemd wordt, een verzameling spullen waaronder zes volle glazen, een spiegel, een laptop, twee geluidscomputers en heel veel kabels. Het hele ding stond niet vast of aan elkaar geschroefd, helaas. Want de percussionist verzon dat in plaats van de drumcomputer, het altaar er was om op te slaan, en tegen te schoppen. Allemaal strak in de maat, maar met iedere trap helde de constructie verder over. 

Schietgebedjes en vloeken werden gedempt geslaakt naast me. 

Ik zag al zo'n glas water een laptop of stekkerdoos in lopen, maar het ging allemaal goed. 

Prima geïmproviseerd en bij het volgende nummer besloot de drumcomputer het weer te doen. 
Was het voor ons toch ook nog even spannend, zo'n première.

 Het altaar