Terugweg

Bijzondere mix van de zoete lucht van verse gevulde koeken en de muffe van natte jassen.

Volle balk aan boord. De haven verdwijnt uit beeld. Het bovendek zal een heel eind leeg zijn, miezer spettert op de Waddenzee. Binnen wordt soep gegeten en veel koffie gedronken. Ik zit naast de kassa van het lopend buffet en zie muzikanten en acteurs waar ik een paar dagen geleden nog voor klapte moeilijk doen met wisselgeld en een dienblaadje. Het zijn net gewone mensen.

Het gevecht tussen mij en de tent die ingepakt moest worden dreigde te eindigen in een gelijk spel. Regen en wind waren voor de tent, ik had minder supporters, maar ook niet de tijd om eens rustig in de tweede helft een nieuwe aanval in te zetten. 
Zeiknat was ik, maar moest de auto in om de boot te halen, net als de tent. Ondanks ferme tegenstand kreeg ik de natte baal achterin de bak gepropt, weliswaar ten koste van het zicht in de middenspiegel, maar de klep ging dicht. Fietsen op de drager en rollen. Strak op tijd in de haven.

Gisteren bewoog de tentvloer. Er was nauwelijks wind en ik was broodnuchter. Iets kroop er onder. Groot genoeg om op te vallen en te klein om een stroomkabel die zijn of haar pad kruiste op te tillen. Sinds ik dat zag, loop ik net wat voorzichtiger rond. Geen zin om een muisje te vinden bij het afbreken. Over kleine dieren gesproken, het nest in de stroompaal was al twee dagen stil, maar vanochtend hoorde ik hetzelfde geluid uit een andere hoek. Terwijl ik vocht met de tent, hoorde ik boven mij in een boom gepiep. Een grote en drie kleine koolmezen zaten me uit te lachen.

Deze kip lachte me niet uit, 

die vond enkel dat ik beter elders kon vertoeven