Test

En het gaat gewoon door. Vandaag niet alleen een dansje waar ik een handje bij mocht helpen, ook een opera. Nou ja, een mini opera in de kleine zaal. Met in plaats van een orkest, een slagwerker. wel een hele goeie. En in plaats van solisten en een koor, twee zangers. Samen speelden ze een fijn stuk muziektheater voor kinderen. Zoals gebruikelijk weet ik niets van wat er komen gaat. Ik lees de technische brief om te weten wat er aan werk gaat zijn, maar inhoudelijk over het stuk weet ik doorgaans niets. 

De voorstelling vandaag begon en al na een paar zinnen had ik een déjà vu. 

Terwijl ik dit echt nog nooit gezien had. Maar ik ken die tekst, en die jongen met zijn vader, een piano. Natuurlijk, jaren geleden werkte ik voor een gezelschap wat hetzelfde stuk bewerkt had. Muziek en vormgeving waren heel anders, maar de tekst toonde veel overeenkomsten. Wij hadden destijds een grote staande klok met het geluid van een op hol geslagen uurwerk. Nu was er een hydraulisch aangestuurde, flapperende, schreeuwende kip.

Na afloop mocht ik weer dezelfde volgspot op het dansje in de andere zaal zetten.

Voor we het wisten was ook dat weer klaar en zat de trailer weer vol. Maar gelukkig niet voordat er heel veel slechte grappen gemaakt waren en getest werd hoe hard je kan gooien met een bollen gebruikte balletvloertape. 

(Precies zo hard, dat iemand anders dat ook in jouw richting gaat testen)

koekoek