Voor dag en dauw zat ik op de fiets naar de klus van vandaag.
Een drukte op de weg. In het donker.
In de regen. Nat pak, maar op tijd aan de slag.
Een afdeling van de universiteit was jarig en dat moest worden gevierd.
Op mijn verjaardag is dat meestal met sterke verhalen en een hoop drank,
hier bleef de drank achterwege. Verhalen genoeg.
Eindeloze Powerpointsessies trokken voorbij.
Allemaal over de afdeling, of over flora onder het oppervlak.
Zoals het hoort werd alles ook voorgelezen wat in beeld stond.
Dingen als: "Op korte termijn is knolruswoekering
door toename van de N4+ concentratie in de bodem,
in combinatie met
een verhoogde CO2-flux gemeten." passeerden de revue.
Het lievelingswoord van meerdere sprekers was "biogeochemie".
Zoals veel mensen die een woord vaak gebruiken, werd ook dit woord zeer snel uitgesproken.
Een beetje zoals pianisten hun instrument meestal 'pjaano' noemen.
Kan je nagaan wat er over blijft van het woord "biogeochemie".
Gelukkig was het niet alleen taaie kost,
na de lunch was er een lezing, waar de positieve terugkoppelingsmechanismes
van interacterende endobenthische
biobouwers uitgebreid aan de orde kwamen.
Toen de detoxificerende sulfide oxideerders het zaakje afsloten kon mijn dag niet meer stuk.
In de regen fietste ik weer naar huis, kon ik thuis lekker opdrogen.
(Jeuj, de eerste 333 extrabelegens zijn een feit. Op naar het dubbele)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten