Opletten

Op het moment dat ik mijn auto afsloot werd een man met een slappe hanenkam en een lange jas bijna geschept door een auto. Hij lette verzonken in zijn telefoon niet op en de auto reed veel te hard door de woonwijk. Vanmiddag kennis gemaakt met een club studenten muziektheater waar ik binnenkort een voorstelling mee ga doen. In de pauze -toen ik binnen kwam- stuiterde de club alle kanten op. Zenuwen, telefoons, relaties, kleding. Ik wil alles en wel nu, en ik vind er van alles van en dat gaan jullie weten ook. 

Pauze klaar en de regisseur had er al snel weer de touwtjes in handen. Ze beginnen te zingen en plotsklaps stuitert het niet meer, maar staat er een negenkoppig koor prachtig te zingen. Niet een beetje, maar echt, bijna sacraal. Bij iedere onderbreking werd er wel wat op en neer gegeit, maar poeh, die hebben geoefend. Dat kan zomaar heel mooi gaan worden. De regisseur veegde zijn slappe hanenkam nog eens uit zijn ogen terwijl ie ze nog eens opnieuw liet beginnen. Gelukkig lette hij hier een stuk beter op.

Huh?