Oh ja, dat was vanavond. Word ik wakker uit mijn after-dinner-dip en realiseer me dat Inter Arma vanavond speelt. Hoe laat eigenlijk? Het is maandag, dan is het restaurant ernaast dicht en beginnen de shows meestal vroeger. Kak. Ze beginnen nu. En oh ja, Inter Arma speelt niet, die werden even geleden al afgelast. Bakkie koffie, beetje opfrissen en er heen. Ik geef mijn jas af en kijk om. Een bak herrie en witte stroboscoop zijn alles wat ik door de deuropening heen zie en hoor. Gezellig.
Biertje, naar voor. Na twee nummers is het Franse voorprogramma klaar. Stevige bak herrie, niks bijzonders. Aan tafel met collega's en andere bekenden. gezellig. De muziek staat deze keer niet zo hard dat ik niemand versta, da's fijn. Gezouten meningen en flauwe grappen vliegen over tafel. Bandje nummer twee begint. Weer strobe en herrie. Duitsers deze keer. Heel veel strobe. En herrie. Hé, een aardig introotje, het zal toch niet? Nee hoor, daar gaat de post-black-metal al weer op volle toeren aan. Meer strobe. Meer herrie. Zonder duidelijke groove of melodie. Al snel realiseer ik me dat ik twee opties heb: Of ik keil in no-time een halve krat bier er in en ga vooraan staan, verdoofd is dit misschien wel leuk, óf (en ik heb morgenvroeg een afspraak waar ik zeker niet met een kater aan wil komen) ik ga naar huis en tik een blogje.
Inderdaad. Halverwege hun set staat dit al online.
Da's fijn van vrijwilliger zijn en even kunnen gaan kijken.
Dan kun je wakker worden,
twee bandjes zien en binnen anderhalf uur weer op diezelfde bank liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten