Walk

Een tientje per knal voor z'n harses. Dat kreeg ie.

In de podcast Metal Historian, inderdaad een podcast over de geschiedenis van de metal, ging het over platenhoezen. Een van de titels was Vulgar Display Of Power van Pantera.

Het idee was om een foto te gebruiken van iemand die op zijn bek geslagen werd. Bij de platenmaatschappij kwamen ze met foto's van bokswedstrijden aan, maar dat was niet de sfeer die gezocht werd. Het moest meer streetcredible zijn. Dus werd er een fotograaf geregeld en een model. Dat model kreeg een tientje om op zijn muil gemept te worden. De foto was natuurlijk niet in een keer goed, dus moest het nog eens over. En nog eens. Voor 310 dollar werd ie 31 keer voor z'n bakkes gebeukt. De vraag werd gesteld of ie er een hersenbeschadiging aan had over gehouden, maar ik kan me niet voorstellen dat dat veel uitmaakte, voor iemand die zich zo goedkoop laat gebruiken.

Van die plaat is een nummer mij het meeste bijgebleven. Walk (luister hier)

Een paar jaar geleden had ik er een lange dag opzitten. Op tour met een dansfestival waren we in Bordeaux. Het theater en hotel lagen niet direct naast elkaar en omdat Fransen meer lijken te staken dan te werken reden er die avond geen trams door de stad, dus mocht ik een uur teruglopen. De route was niet bepaald een romantische wandeling langs de Seine bij ondergaande zon. Meer een hele trip door verschillende beroerde buurten. Het volk op straat was ook niet van het type alpinopet, pijp en trekzak, maar meer petje, bomber, gympen. Ik was moe van een veel te lange dag werken met heel veel gedoe, opgeblazen choreografen-ego's en technici waarvan er geen enkele Engels sprak.

Ik wilde een borrel en geen gezeik aan mijn hoofd. Naarmate de omgeving duisterder en vervelender werd, nam mijn behoeft aan metal toe. Op precies het juiste moment startte Pantera in mijn koptelefoon. Na de eerste maten werden mijn stappen groter, mijn schouders een halve meter breder en groeide ik tachtig centimeter. Knappe Fransoos die nou nog moeilijk gaat doen. Ik weet niet eens zeker of ik ergens nog op een stokbrood gestaan heb, maar ik was zo terug in het hotel. Zo kan een liedje zoveel verschil maken. Voor mij dan. Voor die gast op de hoes maakte het toch niet meer uit.