Realiseren

Af en toe, of eigenlijk best regelmatig realiseer ik me opeens wat ik eigenlijk aan het doen ben. Direct daarna realiseer ik me meestal dat dat niet iets is, wat ik als kind verwachtte later te zullen gaan doen. Dat had ik op het moment dat ik de balletvloer aan het dweilen was in een lege grote zaal, met behalve mijzelf alleen Herman Van Veen die op de vleugel aan het spelen was. Dat had ik toen ik midden in de nacht aan twee politieagenten uit stond te leggen dat we niet aan het inbreken waren, maar dat mijn code van het alarm blijkbaar gedeactiveerd was. Dat had ik toen ik vorige week in de Bijstand tussen de punks stond te springen.

Vandaag realiseerde ik me dat ik in Almere in een rijtjeshuis aan verschillende strookjes papier zat te voelen. Je kan maar wat doen op een zonnige maandagmiddag. Ik was daar op bezoek bij een man gespecialiseerd in mooie prints van foto's. Hij liet me verschillende soorten zien en ik maakte een keuze. 

Binnenkort hoop ik een mooie ingelijste print van een geit boven mijn bank te kunnen hangen. Even later, op 1 oktober zal ie ook te zien zijn op het Festival der Kunsten. 
Net als vorig jaar ga ik weer een dag mijn foto's laten zien. Dit keer in een ruimte van een dagopvang. Tegen die tijd zal ik hier nog wel tijd en plek vermelden. Kan ik me op die dag realiseren dat ik opeens de rol van kunstenaar sta te spelen, ook niet iets wat ik ten tijde van de Cito toets verwacht had te gaan doen.

De geit in kwestie