IJs

"Maar papa, is dat dan wel genoeg want we moeten drie Euro zestig hebben en heb je dan niet te weinig?" Papa telde de handvol kleingeld nog eens. "Volgens mij wel ongeveer." Hij maakte zich niet druk, had hoogstens spijt dat ie net zijn twee dochters een ijsje had beloofd en dat ie nu met zijn kater die muntjes niet zo scherp zag. "Maar papa, als het niet genoeg is en die meneer heeft onze ijsjes al gemaakt, hoe moet dat dan papa?" "Dat zien we dan wel weer" mompelde hij, terwijl hij mij aankeek. We wisselden een blik van verstandhouding uit. Zichtbaar ongerust wachtte ze af. 

"En waar hebben jullie zin in?" Vroeg de opgewekte ijscoboer. "Uh, mag ik een hoorntje met een bolletje chocola, of nee toch aardbei" zei het meisje. Alle drie bestelden en kregen ze hun ijsje. Het meisje had die van haar al vast, maar durfde er duidelijk niet aan te likken voor er afgerekend was. De vader gaf de verkoper het handvol kleingeld. "Ik hoop dat het genoeg is". "Maakt niet uit jôh, als het maar niet teveel is" lachte de ijscoboer en mikte het geld zonder te tellen in een glazen pot. Het meisje snapte er niks van, maar was duidelijk wel opgelucht. Eindelijk kon ze het ijs proeven.

"Mag ik een hoorntje met een bolletje citroen" vroeg ik. Hij schepte een buitensporig groot bolletje citroen voor me uit de bak. Da's dan eentwintig. Ik gaf hem een munt van twee Euro en complimenteerde hem over zijn manier van afrekenen. Met een grote grijns op zijn gezicht kijkt ie me aan en zegt "Joh, het is prachtig weer, wat maakt mij het uit, hier heb je een euro wisselgeld, geniet maar van je ijsje".  Ik lach hardop en bedank hem. Terwijl ik wegloop hoor ik het nerveuze meisje aan haar vader vragen waarom ik zo lach. Papa mompelt:"Die heeft zin in zijn ijsje en is blij dat ie geen gezeik aan zijn hoofd heeft"
Dat had papa mooi goed gezien.

Één bolletje?