Nijlpaarden

In de dierentuin hoorde ik een variëteit aan dialecten en accenten. Het Drents was niet eens oververtegenwoordigd, dat was vooral het Duits. Terwijl ik naar de nijlpaarden stond te kijken kwam er een spichtig meisje naast me staan. Na alle domme opmerkingen die ik het laatste uur om me heen gehoord had was het een verademing om even stilte te horen. En het gesnuif en gespetter van de monsters onder ons. Gespetter vooral leuk omdat ze hun oren onafhankelijk van elkaar droog schudden terwijl ze boven water komen. Of ze iets recht te zetten hadden, of dat het spelen was weet ik niet, maar ze hadden een aardige imitatie van een reuzenflipperkast onder water in huis. Gelukkig ging er niemand op tilt.

Een net zo spichtig jongetje kwam er verveeld naast hangen. Voor ie goed en wel naar de nijlpaarden had gekeken zegt is op een pesterige toon:"Das sind deine verwanten".
Het meisje kijkt niet op of om, maar antwoord op de automatische piloot:"Halt dein Maul". 
Hij is er al weer vandoor, hier valt niets te winnen. 
Mooie taal om elkaar af te zeiken, dat wel.