Zelf had ik dat niet verwacht, toen we in de vrieskou met zijn vijven in een kleine Datsun van mijn moeder terug reden. Het was winter, 1988 en MDC had net in een steenkoude Goudvishal in Arnhem het dak er af gespeeld. De ruiten van het autootje bevroren aan de binnenkant van onze damp. Eerst buiten krabben, daarna tijdens de rit binnen blijven krabben. Ik had niet verwacht dat ik ze 28 jaar later weer zou zien. Ik was nog lang geen 28, de bandleden wel, maar van hen verwachtte ik niet dat ze het nog jaren zouden redden.
Gisteren speelden ze in de Bijstand, een smalle kroeg in Nijmegen. Zonder remmen, volle snelheid met het volume op 12. Terwijl de drummer zijn drumstel aan het inrichten was twijfelde ik wel of het nog goed zou komen. De senior van de band, 62, was echt versleten. Krom, moe en als ik de biografie van de zanger moet geloven en dat doe ik, was hij niet altijd met een warm kopje melk op tijd naar bed gegaan. Met moeite raapte hij de stokken van de grond en zette in. Verkrampt en pijnlijk. Maar na twee nummers begon hij te grijnzen, een beetje te zweten en kwam zijn kenmerkende swing in de knalharde punkritmes.
Niks niet vergane glorie, dit was de originele Soup Kitchen Celebrity.
Het grootse verschil met destijds was, op de gemiddelde leeftijd van band en bezoek na, het feit dat Dave, de zanger, tussen de nummers veel meer de tijd nam om te vertellen waar ze over gingen. Deels omdat het nog steeds politiek activisten zijn en de boodschap uitgedragen moet worden, aan de andere kant ook om op adem te komen. "Mensen klaagden nogal eens over onze negatieve nummers: Multi Death Corporation, Kill The Light, Missile Destroyed Civilization. Toen besloten we een positief nummer te schrijven, het volgende nummer heet No More Cops."
Na mijn blogje van vijf weken geleden over dooie polities (deze) ging ik op zoek of MDC nog bestond. Na wat zoeken kwam ik op de site van de zanger een speellijst tegen. Hé ze touren, Hé ze spelen in Europa, Hé ze spel in de Bijstand, de Tering! In de tussentijd bestelde en las ik zijn biografie. Een verhaal met minder ups dan downs. Wel eerlijk en af en toe heel grappig. De man die destijds mij meer over economie, politiek en media leerde dan al mijn middelbare school leraren bij elkaar deed het nog en kwam om de hoek spelen.
Waarschijnlijk had hij dat op die koude avond in Arnhem zelf ook niet verwacht.
No Trump, No KKK, No fascist USA!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten