Bijna optimaal

Precies een jaar geleden was ik met een band op tour, en hield een logboek bij.
Hier het verslag van dag twee (van de drie weken durende tour)

12 Oktober 2011 in de kelder van The Liffey, Stockholm 22.15

Vandaag gereden van Kopenhagen naar Stockholm, 20 minuten na vertrek reden we door Malmö, daar gaan we morgen heen. De rit van vandaag was net zo lang als Nijmegen-Berlijn. En morgen dezelfde weg terug. Na zo'n rit hoopte ik in een fijne tent te komen. De laad en los was makkelijk te vinden, gewoon door de voordeur, de kroeg door, door de gang met drie drempels, de trap af, gangetje, afstapje, de kelder door. Hoera! En het parkeren ging sneller dan gister, al kon ik opnieuw genieten van architectuur en de weg leren kennen. Verder ook weinig kans om iets van de stad te zien, dus de kans om eens lekker uitgebreid rond te kijken naar een parkeerplek, laat ik niet aan me voorbij gaan. Het podium is 20 cm hoog, en ruim genoeg voor een dj. Gelukkig hebben we geen dj, maar wel drie muzikanten die best veel spul hebben. Met de schoenlepel erop.

R kon zijn lol op, de PA was bijna optimaal, uiteindelijk werkte ook bijna alles. Vooraf het idee misschien nog wel iets met licht te willen doen, ook vandaag hoefde ik daar niet lang over na te denken. Drie led parren die zelf van kleur wisselen. Licht op de merchandise was moeilijker, want geen stroom, of eigenlijk, niemand kon me een verlengkabel geven. Helaas. Dan maar de halogeenspotjes aan het plafond erop gericht, en een led par. Even daarna gaat de zaal open en de halogeentjes uit. Grrr. Bijzondere tent, geen enkele verlengkabel. R vond er een, en de rest van de avond is de sigarettenautomaat in de kroeg boven niet meer gebruikt. Bij wijze van vegetarische maaltijd waren er nacho chips met drie soorten koude saus erover. Niet helemaal waar ik na zo'n dag op hoop. Na wat gedoe kon er ook wat anders vegetarisch komen, en een half uur later kreeg ik, cd's aanprijzend, een bord pasta aangereikt. Hap genomen, gloeiende, die is dus niet vegetarisch, sindsdien zit ik met een smaak in mijn bek, die in er met geen Smint uit krijg. Grrr.

Ik denk een overeenkomst in het publiek te ontwaren. New wave meets industrial, en dan heel consequent. Mét opgeschoren scheidingen, óf geblondeerd, óf zwart geverfd. Jongens lijken meer bij de kapper te komen dan de meisjes. Veel colbertjes en schoudertassen, en zwarte jurkjes. Grappig dat het tegen Gothic aanschurkt, maar het het niet is.Fijn iedere muziekstijl zijn eigen uniform, maakt het allemaal lekker herkenbaar en overzichtelijk. Het publiek van gister was muisstil, de achterste dertig vandaag niet, die komen om een bij te praten, met bier. En doen dat ook. Hardop. Langzaam begin ik wegwijs te worden in de hele winkel die we meenemen. En bluf met groot gemak welke platen het beste zijn, of de meeste bekende nummers bevatten. Niet gehinderd door enige kennis van de collectie voorzie ik iedereen in het Engels van informatie. Informatie die ter plekke verzonnen wordt. Na de show alles weer in de bus en naar het hotel, dit keer twee kamers, dus E, R en ik samen. Ik heb vast wel eens verteld hoe ik denk over hotelkamers delen. Daar blijf ik bij.Oh ja, douche en wc op de gang, 60 meter verderop. Grrr. Dit is niet mijn favoriete lievelingsdag.

Soundcheck in The Liffey waarbij onze geluidsman even zijn hoofd verloor.