Of het nou het weer was, of dat mijn ritme verschoven was, op de een of andere manier stond ik veel te lang niet tussen de knollen in. Deze week weer een paar keer die kant op gereden en ik weet weer precies waarom ik daar graag kom. De rust, het uitzicht, de klierende veulens en de weidsheid. De lucht is er altijd groter dan in de stad. Voor in de polder is er flink huisgehouden. Wat vorig jaar nog wildernis was is nu opeens makkelijk begaanbaar. Een extra bruggetje maakt vanuit het centrum de polder inlopen nu ook nog eenvoudiger. Laat ik daar maar eens gebruik van gaan maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten