Werd mijn poging om een schaap tussen de oren te flitsen een paar dagen geleden gedwarsboomd door een boze stern, vandaag ging het goed. Net als zwanen en geiten, hebben ook schapen schijnbaar geen probleem met flitsen van dichtbij. Mijn aanwezigheid daarentegen vinden ze toch wel een beetje spannend. Gelukkig neemt na een minuut of vijf de nieuwsgierigheid het over en komen ze steeds dichterbij. Zo dichtbij dat er een mijn flitser begon te likken.
Vanavond op de terugweg uit West, bedacht ik me dat ik in Nijmegen nooit naar Wychen zou fietsen voor een theatervoorstelling. En zeker niet op een regenachtige avond. Hier gelukkig wel. Het Noord Nederlands Toneel voerde een toneelstukje op, Ibsen, een klassieker. Gelukkig in een zeer eigentijds jasje, waarbij de acteurs regelmatig dingen zeiden als: "Waarom volgt jouw personage nu opeens wél de wetten van de logica?" Een minuut of tien na het begin begon het te regenen, waarop een van de spelers roept "Dit is het moment waarop alle karakters een regenjas aan gaan trekken, net als het publiek". Ze rennen naar een bouwkeet, het publiek rommelt een minuut met jassen en broeken, de acteurs verschijnen weer met doorzichtige regenjassen aan, een acteur stelt vast dat ie op het punt stond een grap te gaan maken, maakt deze ook en alles draait weer. Locatietheater op zijn best. Zeker op een locatie als Doodemanskisten, een heel grote vijver midden in het bos, die in het stuk zowel fjord, meer als zee mocht spelen. Als ruim een uur fietsen beloond wordt met actueel, slim theater, dan schakel ik graag een tandje bij.
Daar staan ze, de helden van de Waddendijk
mooi tweeluik!!!
BeantwoordenVerwijderen