Remi

Door capillariteit stijgt een vloeistof hoger in een smalle buis dan in een brede buis.

Als het heel krap is, dan moet de vloeistof dáár heen.

Dat staat niet haaks op de weg van de minste weerstand, dat staat er los van.

Mensen doen hetzelfde. Bij voorkeur staan ze dáár waar het het krapst is. In een deuropening, een smalle gang, een drukke kruising in een smalle straat. Dat laatste bij voorkeur met een fiets in de hand, overleggend met de vriendinnengroep waar ze nu heen fietsen/wie de kaartjes eigenlijk heeft/waar de sinaasappelen in de aanbieding zijn. Anderen raken hiervan in de war en wachten met de fiets in de hand tot de groep weg is. 

Een kleinschalig verkeersinfarct is dan een feit.

Ook de dorpssuper, gemaakt op 200 mensen per dag, nu overstelpt door het twintigvoudige loopt vast door de capillaire werking. Dé plek om je boodschappenbriefje te gaan lezen, is voor de ingangspoortjes. Je parkeert de kinderwagen naast de boodschappenwagen en gaat uitgebreid bellen (Ah nee, echt waar, zei die dat echt? Nee echt waar? Joh, en wat zei jij toen? Echt waar?) En ouwe bekenden verenigen zich over de volle breedte voor de kaasafdeling.

Allemaal een beetje Remi.

Helemaal alleen op de wereld.

Staatsieportret met licht recht uit de hemel

Eenzaam alleen en verlaten...

...maar ik mag wel op de foto