Een vriend van vroeger, de laatste 25 jaar hebben we elkaar twee of drie keer gezien.
Hij riep dan stomdronken dat ie nou helemaal clean was, ik vond dat jammer.
Rond mijn twaalfde ging ik naar muziek luisteren, het begon met Golden Earring en snel breidde mijn collectie zich uit. Nou ja snel, nu is alles met een paar klikken aan te zetten, toen was het een ontdekkingstocht naar wat er allemaal was en vooral wie het ook thuis had. Mijn overbuurjongen, net zo oud, was aan dezelfde zoektocht bezig. Hij had wel een tactisch voordeel: drie oudere broers met allemaal een platencollectie. Ik had een jonger broertje die naar Duran Duran luisterde, gelukkig is dat later nog goed gekomen, maar op dat moment stond ik 1-0 achter. Van mijn zakgeld haalde ik TDK SA90 cassettebandjes en nam ik de ene plaat na de andere op aan de andere kant van de straat.
Terwijl we naar een andere school gingen zagen we elkaar wel dagelijks. Gelijkgestemde zielen in een grote wereld. We gingen samen op vakantie, samen naar de kroeg en begonnen een bandje. 15 jaar oud en niet gehinderd door bescheidenheid of goede smaak. Wij tegen de wereld.
Hij was slim, creatief, kon tekenen, schrijven en muziek maken. Helaas niet zo goed in maat houden, meestal wel als gitarist, maar vaak niet in de kroeg. Er moest er altijd nog eentje en dan nog een. Binnen een paar jaar zou dat mis gaan.
Ondertussen zaten we wel samen op school, in Nijmegen. Een school met heel veel vrijheid. Als je wist wat je wilde en je werkte er voor kon alles. Als je dat niet deed was er nauwelijks iemand om je daar op te wijzen.Voor mij een prima recept, voor hem niet. Verleidingen uit de grote boze buitenwereld waren te groot. En als je dan geen maat kan houden wordt het moeilijk. We groeiden uit elkaar. Na zes jaar alles gedeeld te hebben, was het op. Ik maakte muziek met anderen, maakte nieuwe vrienden en hij was nog alleen tegen de wereld. Als ie zo door ging zou de wereld het van hem gaan winnen.
Sindsdien hoorde ik nog heel af en toe iets over hem. Nooit iets waardoor ik weer contact zocht. Dat was blijkbaar wederzijds. Een paar maanden geleden hoorde ik dat het echt slecht ging, dat ie in een rolstoel zat en daar niet meer uit zou komen. Maar vooral dat ie er een eind aan wilde maken. 45 jaar oud.
Vandaag vond de euthanasie plaats.
De wereld won.
Die jongen van vijftien met zoveel talent mis ik vandaag.
Zijn ongetemde lef, humor en energie. Die komen niet meer terug.
Ik hoop dat de jongen van 45 die de strijd opgaf, er rust voor in de plaats krijgt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten