Omdat het publiek in twee tribunes
tegenover elkaar zat kon het elkaar ook aankijken.
Op die manier had ik goed zicht op de
reacties. Aanvankelijk wat afwachtend. Dan meer betrokken, af en toe
werd er gelachen, tot het stuk in een lange, erg ongemakkelijke scene
terecht kwam.
Stukje bij beetje betrokken de
gezichten. Een enkeling had er duidelijk al geen zin meer in.
Rechts zaten vier vrouwen van ruim 70.
Ze hadden het aanvankelijk nog wel leuk gevonden, maar zaten nu
steeds minder op hun gemak. Veel te beschaafd om weg te gaan, ze
wilden anderen zeker niet storen. Besmuikt werd er weggekeken.
Onderling werden veelbetekenende blikken uitgewisseld. De scene werd
alleen maar gênanter.
Zouden ze dan toch? Links stond een
vrouw demonstratief op, om stampend de zaal te verlaten, met
klapperende deuren. Dat vonden de vier duidelijk te ver gaan. Maar
ja, blijven was ook erg moeilijk. Aan de overkant vertrok ook een
stel. Direct gevolgd door een bejaard echtpaar, traag en wat moeilijk
ter been. Nu zagen ze hun kans schoon, met zoveel afhakers vielen ze
niet meer op. Geruisloos sloten ze de deur achter zich.
Terwijl het gemor uit de foyer
duidelijk hoorbaar was in de zaal, werd de voorstelling uitgespeeld. Achttien bezoekers vertrokken
voortijdig, de rest gaf een langdurige staande ovatie. Het bleef nog lang onrustig in de stad.
Vandaag werd ik in Leiden ingewerkt om
de belichting voor deze voorstelling over te nemen om hem binnenkort
twee keer te gaan draaien. Benieuwd hoe de reacties dan gaan zijn.
Op de terugweg was het in Utrecht al weer donker,
alleen veel minder druk dan vanochtend
Geen opmerkingen:
Een reactie posten