"Nee hoor, de rest is er ook nog niet, er mist nog een acteur en hun catering moet nog komen, we zien je wel binnenkomen." Dat scheelt iets, maar leuk is anders. Ik heb er een gewoonte van gemaakt om altijd op tijd op mijn werk te zijn (of op andere afspraken), maar vandaag ging het niet, Omdat het wat miezerde en een enkel vlokje sneeuw viel brak de pleuris uit op de weg. Het stukje Nijmegen-Arnhem kost me normaal ruim twintig minuten, nu twee uur extra. In die tijd heb ik geleerd dat een Prius heel felle achterlichten heeft, die hoog op de auto zitten. Na verloop van tijd had ik genoeg van de vlekken voor mijn ogen en heb ik de afstand tussen mij en die Toyota zo groot gelaten dat een kleine Honda de neiging niet meer kon onderdrukken en voor me ging rijden. Links en rechts strandden auto's in de berm met een oververhitte motor of lege tank. Een truckchauffeur zag ik een Picanto mee de berm in duwen.
Een paar uur eerder was het ook feest. Ik vertrok voor mijn eetpauze naar huis en vertrok net na een fikse hagelbui. Zo fiks dat het voelde alsof ik met een lekke band over grind reed. Tijdens het optrekken bij een stoplicht bewoog de neus van mijn auto zijwaarts in plaats van voorwaarts. Oke, gas terug. Met zijn allen reden we dan ook met 40 over de snelweg. Gewoon rustig aan, dan komt het goed. Natuurlijk zijn er dan nog steeds van die broodmongolen die in hun witte Audi met een bloedgang over de linkerbaan voorbij komen. Van die types die je een mooie uitvaart wenst. Ook stemmig in het wit.
De voorstelling begon een kwartier later omdat de helft van het publiek wat wel op kwam dagen, ook grotendeels te laat was. Overmacht heet dat dan. Zij lachten om de voorstelling, wij mikten alles weer in de trailer en reden uiteindelijk zonder vertraging huiswaarts.
Zonder winterbanden valt het ook niet mee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten