Traag, trainerend, herhalend, stram en onhandig.
Precies het soort dansvoorstelling waar ik graag naar kijk.
Alleen heet het dan geen dans, maar mime.
De ballerina's zijn thuis gebleven en een man van middelbare leeftijd neemt de honneurs waar.
Op een manier dat niet alleen ik, maar ook de rest van de uitverkochte zaal plat gaat.
René van 't Hof weet zijn in zijn voorstelling het gedrag van zijn personage zo te rekken dat het gaat jeuken. Onder je huid gaat zitten en ook slapstick-grappig is.
In een stijl die uniek voor hem is speelt ie een uur woordeloos prachtig theater.
En daar mocht ik dan mee werken vandaag.
Had ik mooi weer mazzel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten