Het zou je dochter maar zijn, in haar ondergoed op het podium,
in een zaal met een paar duizend mannen,
schreeuwend dat ze een 'gold digging whore' is.
Bij wijze van vertraagd verjaarscadeau mocht ik naar Steel Panther in Tivoli. Een paar jaar geleden zagen we ze al op een festival in NIjmegen. Toen hun eerste show in Nederland, ondertussen verkopen ze grote zalen in no-time uit. En terecht. We hadden een beetje de angst dat het een herhaling van zetten zou zijn, en dus saai zou worden. Dat bleek niet van toepassing. De band speelt al een jaar of 20, altijd als coverband, niet interessant. Een jaar of vijf geleden zijn ze een parodie op de glam-metal uit de jaren tachtig gaan maken. Met spandex, haarlak, bandanas en nog meer haarlak. Combineer een strakke band met puntige teksten (If suddenly you were a guy, I'de be suddenly gay) en een over the top show en het feest is compleet. Waren ze destijds nog oprecht verbaasd dat de hele tent de nummers woord voor woord meezong (My love belongs to you, but my cock is community property), ondertussen spelen ze hun rol als rockhelden met verve.
Een vast onderdeel van de show is het uitnodigen van veel meiden op het podium, om vervolgens nummers als 'Gold digging whore', 'Stripper girl', of '17 girls in a row' te spelen.
De meisjes op het podium staan daar niet per ongeluk. Ze hebben thuis een bewuste keuze gemaakt om dít aan te trekken. En dát uit te laten. Als volleerde straatwerkers staat het gros mee te dansen tussen de band, tegen de muzikanten en elkaar op te rijden. En ze zingen ieder woord mee. Ik herhaal, ze kennen de teksten en zingen ieder woord mee. Teksten die zo zeldzaam vrouwonvriendelijk, seksistisch tot op het bot zijn kennen ze allemaal van buiten en worden uit volle borst meegezongen.
Is dat dan een parodie op een parodie?
Of goed geplaatst exhibitionisme?
Of gewoon grappig?
Of echt heel sneu?
Misschien allemaal.
En nog leuk ook.
Bij wijze van vertraagd verjaarscadeau mocht ik naar Steel Panther in Tivoli. Een paar jaar geleden zagen we ze al op een festival in NIjmegen. Toen hun eerste show in Nederland, ondertussen verkopen ze grote zalen in no-time uit. En terecht. We hadden een beetje de angst dat het een herhaling van zetten zou zijn, en dus saai zou worden. Dat bleek niet van toepassing. De band speelt al een jaar of 20, altijd als coverband, niet interessant. Een jaar of vijf geleden zijn ze een parodie op de glam-metal uit de jaren tachtig gaan maken. Met spandex, haarlak, bandanas en nog meer haarlak. Combineer een strakke band met puntige teksten (If suddenly you were a guy, I'de be suddenly gay) en een over the top show en het feest is compleet. Waren ze destijds nog oprecht verbaasd dat de hele tent de nummers woord voor woord meezong (My love belongs to you, but my cock is community property), ondertussen spelen ze hun rol als rockhelden met verve.
Een vast onderdeel van de show is het uitnodigen van veel meiden op het podium, om vervolgens nummers als 'Gold digging whore', 'Stripper girl', of '17 girls in a row' te spelen.
De meisjes op het podium staan daar niet per ongeluk. Ze hebben thuis een bewuste keuze gemaakt om dít aan te trekken. En dát uit te laten. Als volleerde straatwerkers staat het gros mee te dansen tussen de band, tegen de muzikanten en elkaar op te rijden. En ze zingen ieder woord mee. Ik herhaal, ze kennen de teksten en zingen ieder woord mee. Teksten die zo zeldzaam vrouwonvriendelijk, seksistisch tot op het bot zijn kennen ze allemaal van buiten en worden uit volle borst meegezongen.
Is dat dan een parodie op een parodie?
Of goed geplaatst exhibitionisme?
Of gewoon grappig?
Of echt heel sneu?
Misschien allemaal.
En nog leuk ook.
"Well I was pussywhipped like you, but now my dick is wise
You need to tell your dick, to open up its fucking eyes"
Ongetwijfeld is dit concert morgen bijna compleet op Youtube terug te zien,
er werd genoeg opgenomen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten