Iets met ontploffingen

Het plan was eigenlijk om wat te schrijven over de Music Meeting. In de vorm waarin iemand aan me vroeg of het nog steeds hetzelfde is, met teenslippers, gebatikte jurken en linnen tasjes. En ik zou dan antwoorden dat dat klopte, dat ook de artiesten hetzelfde Afro-Cubaanse allegaartje zijn waar verder nog nooit iemand van gehoord heeft, maar dat dit jaar door stevig verhoogde prijzen er veel minder publiek was.
Het eten de gebruikelijke mix van zoute patat en lauwe salmonella was, maar de sfeer erg ontspannen. Onderuit in de zon, beetje mensen kijken en je ergeren aan een paar simpelen van geest die zojuist de jembe ontdekt hebben.

Maar op het nieuws hoorde ik dat Rik Mayall vandaag overleden is. 
Held van vroeger. Een van de hoofdrolspelers in The Young Ones en Bottom.
Hele scenes kenden we van buiten. Met de VHS terug spoelen en nog eens luisteren. 
Wat zegt ie nou precies? Goeie Engelse les.

Zomaar dood, 56 jaar, geen details. 
Terwijl ik van hem toch een spectaculairder manier verwacht had. 
Iets met ontploffingen, of veel poep. Met een vettige knipoog.

Maar nee, niks. 
Gewoon dood.
Stom.

Ook stom