De kantine was nogal treurig. Het was niet vies of oud, maar nogal...treurig. Nou heb ik als binnenhuisarchitect niet echt een naam hoog te houden, maar hier was onmiskenbaar een kleurenblinde mongool met slecht passend schoeisel aan het werk geweest.
Een beetje klassiek à la Van der Valk net voordat die weer eens uitfikte.
De okergeel en bruin gelakte lambrisering werd net als het witte systeemplafond beschenen door felle daglichtblauwe spaarlampen. De bruine stoelen met -jawel- okergele skai zittingen kwamen daardoor ook prachtig uit de verf. Over verf gesproken, de kantine beheerster paste, met haar naaldhakken onder hoge bruine laarzen, ernstige skinny jeans en -daar is ie weer- okergele pantertruitje, helemaal in het plaatje. In alles straalde ze uit, het rookverbod van 2008 te haten.
De lol in haar werk was toen, net als de vader van haar kinderen, definitief verdwenen.
De tv aan de muur vertelde luidruchtig over een bobsleeër die the flying doctor genoemd werd, omdat ie de rest van het jaar gynaecoloog was.
Op een bord naast de koffiecounter (ja zo stond het er echt!) was geschreven:
"Goede ideeën kunt u altijd melden bij de balie".
We zijn er niet aan begonnen.
De kleuren vanmiddag aan de Waal, spraken mij net iets meer aan
Geen opmerkingen:
Een reactie posten