Gieren

Niet de mest uitrijden, of de vogelsoort, of van het lachen, maar bewegende lucht. 

Als in: de wind giert. Deze keer niet om een huis, maar binnen. Iets tussen spookhuis en pakjesavond. Blijkbaar had iets in de airconditioning het begeven, of was er iets in vast komen zitten, maar de lucht loeide door de gang. Daar bovenuit gegiegel, gehijg ,wat gekreun en weer gegiebel. Een resoluut 'Ssst' van onze kant stopte het even, gevolgd door een meisje wat in haar ondergoed om hoek keek en "Aajemferriesoorry" zei. Direct daarna valt ze ongeveer achterover van een nieuwe giegelaanval. Ze weten dat ze te luidruchtig zijn, maar de zenuwen zijn sterker. Over een paar minuten moeten ze op.

Wij wachten in dezelfde gang, om de hoek, achter het toneel op onze cue. Als er een lamp op een standaardje gaat knipperen mogen wij het toneel op. Eventjes. Tape los trekken, vloertje oprollen, kabels weg. Applaus, lamp knippert, we gaan. In het publiek hoor ik iemand fluisteren dat het uitzicht nogal veranderd is. Instemmend gemompel volgt. Klopt. Net nog een vrij klein dun meisje, nu twee in het zwart geklede technici met een gezamenlijk soortelijk gewicht van al snel 4 keer het meisje. Gelukkig is het publiek's uitzicht maar tijdelijk. Binnen anderhalve minuut zijn we klaar. De deur weer dicht en direct gaat de muziek weer aan. Giebelmeisjes zijn aan de beurt. Over 16 minuten mogen we wat lampen weg zetten. Nu zitten en stil zijn. De muziek gaat zachter, wij fluisteren. De wind giert door.

Heb je ooit, vroeger, toen computermuizen nog een bal hadden, zo'n muis van binnen schoon gemaakt? Dan zal het je niet verbazen dat het me opviel dat dit wiel op dezelfde manier vervuild is. 
(Het was een lange voorstellingsavond, met niet heel veel cues...)