Uitslover

Achter gaas stond een pauw zich uit te sloven.
Niet alleen z'n staart omhoog, 
maar zich echt aan te stellen, 
meneer had aandacht nodig. 
Van een andere pauw, 
maar desnoods ook van een passerende kip.
Die trok zich er overigens niets van aan.

De pauw had wel een trucje in huis wat ik nog niet kende.
Hij kon zijn hele staart schudden alsof het een ratelslang was.
Heel snel ritselden de lange veren langs elkaar.
Meneer keek er ook bij alsof ie het zelf ook heel knap vond, 
en dat was het stiekem ook wel.
Om de show af te maken werd ook de achterkant getoond, 
een aardig staaltje kippendesign.

Blik

Geen idee of ze kleur zien, 

of diepte, 

of warmte, 

of heel andere dingen dan wij.

Ze hebben in ieder geval wel bijzondere ogen.

Krabben

Da's voor die kippen ook helemaal niet leuk.

Ze hebben niet eens een nagel om te krabben.

En met zo'n snavel kan je wel op hele rare plekken komen, 

maar niet in je nek.

En als je daar dan ook jeuk krijgt?

Schudden kan helpen

 Slim zijn ook

Onderweg

"Sooo, wreed zieke ride man, dat ga jij nooit draaive man.

Mijn bike is anders ook best ziek, man."

(twee marokaanse petjes van een jaar of 13,

terwijl ze langs een matzwart gespoten dikke Audi fietsten)

Even later passeerde ik een taxibusje, met achterin, 

in zijn eentje, een dikke mongool met oordopjes in.

Helemaal te genieten van zijn muziek, 

handen in de lucht en een smile van oor tot oor.

(En in zijn geval was dat een heel eind)

Twee meisjes stonden tegen elkaar te schreeuwen op straat.

Iets over elkaars moeders en wat die voor de kost deden.

Beiden waren gekleed in broek gemaakt van het soort zwarte kunststof, 

dat meer op landbouwplastic, dan op namaakleer lijkt.

"Met zo'n kont als die van jou pas jij niet in zo'n broek, 

met zo'n kont pas jij niet eens in een auto".

Zagen we deze koe hier gister ook al?

Ja, dat klopt.

Ik vind het een leuke koe, 

alleen nog leren om na het eten,

 even een servetje langs de mondhoeken te halen.

Waalkoeien

Stond ik vorige week tussen de wilde paarden, 

vanmiddag waren ze nergens te bekennen.

Op dezelfde plek wel een heel stel Galloway runderen.

Zware, harige koeien die lekker hun gang gaan.

Met een paar jongen erbij wilde ik liever niet te dicht bij komen,

maar terwijl ik op een blonde koe aan het letten was, omsingelde de rest mij.

Om gewoon weer door te wandelen. 

Naar het strand, om te gaan drinken.

Maakte ik vorig jaar nog plaatjes van wadschapen, 

vandaag dus Waalkoeien.

Gubben

Nee hoor, deze is gemakkelijk.
Maar je weet dat ik de pest heb aan kaartspelletjes.
-Ja dat weet ik.
Oke, dit is een gub, die speel je,
en als het spel klaar is wint de speler met de meeste guppen.
-Je bedoelt gubben?
Ja. Of eigenlijk gubs.
Daar leg je dan een paddenstoel op om hem te beschermen.
Die kan ik dan weer slopen met een paddenrijder.
Met deze zeepbel pak ik dan je gub af.
Die kan jij dan later weer mollen met een speer.

Al die tijd keek ie erbij alsof het heel logisch was.
Alsof het niet totaal absurd was wat ie uitkraamde.
Ik ging met ieder nieuw begrip harder lachen,
omdat ik niet alleen op lette, wat er verteld werd,
maar me ook voorstelde hoe deze tekst buiten een spelletjeswinkel zou klinken.

Morgenavond heb ik de gebruiksaanwijzing gelezen,
en zit ik aan tafel dezelfde nonsens te herhalen.
Dus dit is een gub... 

 

En dit is weer een heel ander spelletje

Touwtje

Zit er nou een touwtje in je oog? 

Oker

Door omstandigheden zaten we in de kantine van een wijkcentrum te wachten tot we aan de beurt waren. Je kan maar wat doen op woensdagavond.
De kantine was nogal treurig. Het was niet vies of oud, maar nogal...treurig. Nou heb ik als binnenhuisarchitect niet echt een naam hoog te houden, maar hier was onmiskenbaar een kleurenblinde mongool met slecht passend schoeisel aan het werk geweest. 
Een beetje klassiek à la Van der Valk net voordat die weer eens uitfikte. 

De okergeel en bruin gelakte lambrisering werd net als het witte systeemplafond beschenen door felle daglichtblauwe spaarlampen. De bruine stoelen met -jawel- okergele skai zittingen kwamen daardoor ook prachtig uit de verf. Over verf gesproken, de kantine beheerster paste, met haar naaldhakken onder hoge bruine laarzen, ernstige skinny jeans en -daar is ie weer- okergele pantertruitje, helemaal in het plaatje. In alles straalde ze uit, het rookverbod van 2008 te haten. 
De lol in haar werk was toen, net als de vader van haar kinderen, definitief verdwenen. 

 De tv aan de muur vertelde luidruchtig over een bobsleeër die the flying doctor genoemd werd, omdat ie de rest van het jaar gynaecoloog was.  
Op een bord naast de koffiecounter (ja zo stond het er echt!) was geschreven:
"Goede ideeën kunt u altijd melden bij de balie". 
We zijn er niet aan begonnen.

De kleuren vanmiddag aan de Waal, spraken mij net iets meer aan

Rust

Neil Young bracht ooit een plaat uit met de titel : "Rust never sleeps".

Ik vond dat een mooi begrip, dat roest altijd aan het werk is.

Op iets wat daar blijkbaar bevattelijk voor is.

En zolang je bezig bent ga je niet roesten.

Goedkoop geperst metaal kan groeien.

Door te roesten zetten de laagjes waaruit het opgebouwd is uit en wordt het totaal dikker.

Vanmiddag kwamen we langs een hek wat uit zijn voegen groeide.

Her en der werd het per ongeluk nog door een stukje ijzerdraad bijeen gehouden.

Wat ooit enkele millimeters waren, waren nu centimeters geworden.

Rust roest, roest groeit en slaapt nooit.

Tuinmode

Waaaat?
Nee, echt, nee, niet waaaar!
Dat meen je niet! In de eenentwintigste eeuw?
Ja duhhuh, je Opa, ja inderdaad, je OPA!
Die gebruikte natuurlijk kak, van z'n vieze varkens!
Of van die andere beesten, hoe heet het, ja koeien!
Maar nee meid, echt?
Gebruik jij nog WITTE kunstmest?
Hallo, het is 2014!
Ja, als je je tuin er op die manier bij wil laten liggen, 
kan je net zo goed je nagels ook niet meer laten doen!
He, trek meteen een soepjurk aan en ga naar de bingo.
Dat kan dus niet meer! 

Ik zeg, laat Berend of Christiaan of hoe heet die hovenier van je, 
alles d'r uit halen, 
eens heel goed nadenken waar ie mee bezig is, 
en dan gewoon zoals de rest van de straat, 
fatsoenlijk blauwe mest gebruiken.

Distel-dreads

Vanmiddag in de Ooij staken er een stel paarden weg over. 
Een paar bleven staan. 
Nieuwsgierig naar dat apparaat wat 'klik' bleef zeggen.
Die paarden hebben ernstige distel-dreads, 
staart en manen zitten helemaal vol met distelbollen.
Erg lastig als je met je staart wat vliegen weg wil meppen.
Ze even er uit borstelen klinkt makkelijker dan het is.
Het blijven toch wilde dieren.

Terwijl ik daar stond, kwamen er nog bekenden aan, met kind en hond.
De hond vond spelen met de paarden leuk, 
de paarden wisten niet zeker of zij het ook leuk vonden.
Het leverde in ieder geval wel weer verse plaatjes op.

Wankele kip

Een kip bleef achter toen de rest op het brood af vloog.

Wankelde wat vanwege een lam pootje, 

en bleef mij, voor zover zo'n beest dat kan, 

een beetje weemoedig aanstaren.

Vond het niet erg dat ik dicht bij kwam met mijn camera.

Kon ik mooi die druppels op de veren vastleggen.

Close-up-kip

Bongo

Boing.
Bandje speelde.
Publiek vond het leuk.
Ik maakte plaatjes.
Boing.

Vergeten

Zijn we misschien vergeten om de winter uit te nodigen dit jaar?

Want dit lijkt haast...

Fakkel

Eind jaren tachtig was Willem II een van de concertzalen waar ik graag een bandje ging kijken.
Op Koninginnedag was er ieder jaar Her Royal Majesty's Hardcore Birthday Party.
Zoals de naam vast al doet vermoeden was het een festival met hardcore bandjes.
M.D.C., Negazione en Belgian Asociality waren graag geziene gasten.
En daar hoort drank bij. Door zeer beperkte budgetten moest er economisch ingekocht worden.
Supermarktbier meenemen was geen optie vanwege eventuele security. Het benzinestation zo'n 100 meter verderop bood uitkomst. Tegen sympathieke prijzen verkochten ze gekoelde halve liters.
Dus bandje kijken, buiten drinken, weer een bandje kijken. Fijne feestdag op die manier.
Het tankstation verdween op den duur en ons budget groeide. Konden we binnen drinken. Luxe!

Afgelopen zondag maakte ik een wandeling door Den Bosch en stuitte ik op het tankstation.
Weliswaar hemelsbreed 500 meter verderop, maar met dezelfde naam.
En net als toen hard toe aan een opknapbeurt. 
Alleen die halve liters, die verkopen ze niet meer.

Dobberen

Het zijn toch zulke schatjes, 

een beetje dobberen in de vijver, wat aan hun veren plukken.

Dankbaar de stukjes brood oppeuzelen.

Geen gedoe, geen stress, alles lekker op d'r gemak.

Wat een leven.

Wildewabestelle?

"Lopt d'r nie te mauwe, da komt van eiges goed" roept ze terug.

Terwijl "When the rain begins to fall" van Pia Zadora en Jermaine Jackson net te hard aan staat. Het nummer stamt uit dezelfde tijd als de inrichting van deze croissanterie.

-Da zèn te wènig plekke.

Das nie woor.

-Kèkt dan, on beij kaante ston der toch 3 en op de kopse kaant ok nog enne. 

Mar das toch gin tien stoele saame? 

-Godver inderdaad, ge het gelijk, da paast niet. 

En dan ston die poote ok nog es in de weg. Zo kunde toch ni zitte?

-Da lost z'n eige ok van eiges op. D'r zullen wel klein jong bè zen. 

Da krupt hier dalijk wir overal rond. 

-Ja da zulde zien. 

Hurt d'r allemol bè.

-En da ligt dan hier strakke d'n hille middag herrie te maake. 

Terwijl ik in een soort steno op mijn telefoon mee schreef met het gesprek van het personeel dronk ik een kop koffie. Een paar minuten eerder: 

"Goeiemiddag, wildewabestelle?"

Vroeg de uitbaatster heel vriendelijk toen ik plaats nam.

Ik wierp een korte blik op de kaart en bestelde een espresso en een croissant warm vlees, nee, kipkerriesalade, nee, croissant bal gehakt, nee, een croissant kaas alstublieft.

"Moet die wèrrem?" 

Nee hoor, dat hoeft niet.

Even later vanaf de bar, "Is kapoesjieno ok goed?"

Oh, ze heeft het tegen mij. "Ik heb liever een espresso."

"Da stot er nie bè. Moete dan misschien gewone koffie?"

"Ja graag."

Na enkele minuten volgde de croissant, gloeiend heet, de jonge kaas ertussen al bijna ontdooid. 
Met daarnaast, bij wijze van garnituur, een plukje geraspte wortel, twee schijfjes komkommer en een schijfje tomaat. De groentes staarden me een beetje treurig aan, 
bedolven onder een dikke lik bearnaisesaus. 

Achter me slurpte ondertussen een dikke vent een kom kippensoep naar binnen. 
Naar oud Chinees gebruik liet ie er regelmatig een vette boer bij. 

"He Zus, hedde ge nog een slaatje vur mèn, ik hè nog niet zat gehad".
"Slaatjes zèn op, vat nog mar wa soep".
"Ja, mar ik heb zin in een slaatje en ik heb honger".
"Lopt d'r nie te mauwe, da komt van eiges goed". roept ze terug.

Zondagmiddag in Den Bosch

Voegtuin

Aan de Oranjesingel staan nogal wat villa's. Prachtige panden. 

Veelal gevuld met banken, advocatenkantoren en notarissen. 

Aan de auto's te zien die ze op hun parkeerplaatsen hebben staan boeren ze goed.

Ik heb toch mijn twijfel hoeveel moois er uit die kantoren komt. 

Of ze wat wezenlijk bijdragen.

Een paar dagen geleden stond de zon al vrij laag, 

toen de wolken wegwaaiden scheen 'ie even over de Oranjesingel. 

Op de voegen van een muurtje rondom een van de villa's bleek van alles te groeien. 

Een complete tuin in het klein. 

Komt er toch wat moois uit die kantoren.

Hondenweer

 De ene na de andere verongelukte paraplu bleef op straat liggen

Begonnen ze de dag als trouwe hulp, halverwege werden ze afgedankt

En de opvolgers stonden al klaar

Onder de mat

En dan ga je nu netjes alles weer opruimen.

Nee, nu ga je opruimen wat je op de grond hebt laten vallen.

Nee, deze courgette mag terug in het mandje, nu ga je dat opruimen.

Laat die courgette los!

Goed zo, nu mag je dat opruimen.

Nee, blijf van die thee af, eerst moet je dat opruimen!

Met tegenzin stapt de etter naar de in drieën gebroken soepstengel toe.

Stampt goed gemikt de stukken tot paneermeel en schuift het verrassend handig,

voor een kind wat nauwelijks boven mijn knie uit kwam, 

in een paar vegen onder de balie waar de kassa opstaat.

Draait zich om, pakt de courgette, en gooit die stuk op de grond.

Dit paaltje was daar niet bij, maar is wel door iemand de grond in gemept

Blaadjes

De hele dag naar schermen gekeken

Dus blijft het bij een plaatje van blaadjes

Draadloze borstel

Internet is leuk!

Zo zag ik een gemotoriseerde borstel, 

en poetste ik ,na wat hobbyen, vanmiddag mijn douche een stuk sneller:

Vorige week kreeg ik dit filmpje in de mail met de tekst:

"Ik was behoorlijk van plan om het niet grappig te vinden. Lukte bijna."

Ik sluit me daar bij aan.

Verder nog een paar plaatjes, 

Over een domme hond, treurige ijsbeer en giraffe,

Ford, Treinen, een selfie waar ik een beetje duizelig van werd en als laatste

een brief aan een man met een grote knalpijp.

Nog eentje dan, in Saoedi Arabië is de film "The wolf of Wallstreet" 45 minuten korter geworden door de censuur. Deze clip is een hele korte versie van de film en is een hint naar wat er uit geknipt is.

Scherven

Het geluid van brekend glas vlakbij is niet mijn favoriete wekker.

Toch was dat vanochtend wel het geluid waar ik door gewekt werd.

De spiegel die ik 13 jaar geleden boven de wasbak in de badkamer plakte had geen zin meer.

Of de plakkers erachter hadden geen zin meer. Niet eerst even waarschuwen met een beetje scheef hangen, of wat verzakken, nee meteen all the way. 

Zodat de wasbak, douche en de gang vol scherven lagen.

Wegens mooi weer de deur uit. De Goffert was bezet door voetbalgedoe, 

dan maar doorrijden naar een andere open plek.

De brug over het Maas-Waalkanaal bleek een heel rustige plek te zijn.

Althans, onder de brug. Op het water werd hard getraind en hard geroepen door roeiers met lange boten, op de dijk werd hard gelopen. Sommige mensen lieten zelfs hard hun hond uit.

En ik maakte zachtjes wat foto's.

Door een lekkage liep er -blijkbaar al lang- water over een van de pijlers van de brug, 

waardoor een bijzonder spiegelend oppervlak ontstond

Gieren

Niet de mest uitrijden, of de vogelsoort, of van het lachen, maar bewegende lucht. 

Als in: de wind giert. Deze keer niet om een huis, maar binnen. Iets tussen spookhuis en pakjesavond. Blijkbaar had iets in de airconditioning het begeven, of was er iets in vast komen zitten, maar de lucht loeide door de gang. Daar bovenuit gegiegel, gehijg ,wat gekreun en weer gegiebel. Een resoluut 'Ssst' van onze kant stopte het even, gevolgd door een meisje wat in haar ondergoed om hoek keek en "Aajemferriesoorry" zei. Direct daarna valt ze ongeveer achterover van een nieuwe giegelaanval. Ze weten dat ze te luidruchtig zijn, maar de zenuwen zijn sterker. Over een paar minuten moeten ze op.

Wij wachten in dezelfde gang, om de hoek, achter het toneel op onze cue. Als er een lamp op een standaardje gaat knipperen mogen wij het toneel op. Eventjes. Tape los trekken, vloertje oprollen, kabels weg. Applaus, lamp knippert, we gaan. In het publiek hoor ik iemand fluisteren dat het uitzicht nogal veranderd is. Instemmend gemompel volgt. Klopt. Net nog een vrij klein dun meisje, nu twee in het zwart geklede technici met een gezamenlijk soortelijk gewicht van al snel 4 keer het meisje. Gelukkig is het publiek's uitzicht maar tijdelijk. Binnen anderhalve minuut zijn we klaar. De deur weer dicht en direct gaat de muziek weer aan. Giebelmeisjes zijn aan de beurt. Over 16 minuten mogen we wat lampen weg zetten. Nu zitten en stil zijn. De muziek gaat zachter, wij fluisteren. De wind giert door.

Heb je ooit, vroeger, toen computermuizen nog een bal hadden, zo'n muis van binnen schoon gemaakt? Dan zal het je niet verbazen dat het me opviel dat dit wiel op dezelfde manier vervuild is. 
(Het was een lange voorstellingsavond, met niet heel veel cues...)

Extrasuperlatief

Dus.

Het dagelijks leven bestaat uit keuzes maken. Heel veel keuzes.

Veel keuzes zijn niet heel moeilijk als je niet heel dom bent.

Sommige zijn alleen moeilijk als je oplet.

Daar gaat het vaak mis.

De keuze met dit toiletpapier is best lastig.

Allebei Superzacht, ja inderdaad niet gewoon zacht, dat is niet te koop, maar super.

En dan komt ie. Hoe sterk moet dat superzachte papier zijn?

Extra sterk of Ultra sterk? Omdat ik het verschil zelf niet direct kan benoemen zoek ik het in online Vandale gratis woordenboek op. Bij "extra" staat: "boven het gewone", bij "ultra" staat:"geen resultaat voor 'ultra'."

Mmm, dat maakt de vergelijking niet makkelijker, als een van de twee woorden niet bestaat.

Op het schap ernaast zijn ze ook lekker bezig:

Het eerste wat me opvalt is dat ze allebei 'sterk' zijn. En niet eens "mega" of "gruwelijk" sterk.
Da's al een meevaller. Wat moet keukenpapier doen? Schoonmaken, afnemen en absorberen.
En hoe doen deze varianten huismerk keukenpapier dat? 
Nou de een Super en de ander Extra. Geen idee wat dan meer vocht opneemt. 
Dit soort loze superlatieven maken voor mij de juiste keuze maken niet eenvoudiger.

Bezoekers van mijn toilet hebben me nogal eens gevraagd wat die twee 12 jaar oude pakken wc-papier daar doen. Die zijn back-up, mocht de chef inkoop zich ooit vergissen.
En ze hebben een mooi ontwerp: