Ronde, kleine dingen

Een van de leuke dingen van mijn werk, is dat ik veel verschillende mensen ontmoet.

Niet altijd even sympathiek, maar wel kleurrijk.

Zo hadden we eens een acteur mee op tour, met een fobie voor kleine ronde dingen. Echt waar, ik verzin het niet. We kwamen daar al vrij snel achter. Tijdens de montage (de dagen waar techniek, spel en decor op elkaar afgestemd moeten worden) was er catering. Wij zaten al aan tafel, de borden worden gebracht, we horen een gil en zien de acteur wegrennen. Doperwtjes. Die waren blijkbaar Heel Erg.

Een van de actrices was zo vriendelijk alle doperwtjes van zijn bord te schuiven en hem meerdere malen te verzekeren dat ze echt allemaal weg waren. Voorzichtig kwam hij weer aan tafel zitten en at heel wantrouwend hap voor hap de warme prak. Natuurlijk was dat voor ons een startschot om te verzinnen wat knikkers, kogellagers en gedroogde peulvruchten aan zouden richten. Zeker omdat hij ook met zijn hand in poppen moest, om met ze te spelen in de voorstelling, waren de scenario's makkelijk verzonnen. Daar bleef het dan ook bij. Die jongen had het al moeilijk genoeg met zichzelf, daar hoefden wij niet bij te helpen.

Vanmiddag maakte ik een wandeling door de buurt

en zag veel besjes en andere ronde, kleine dingen. 

Zodoende.