Een rumoerig uiteinde

Tussen de oorlogsgeluiden, 

stonden de meeste dieren, 

te doen alsof er niets aan de hand was.

Bij de echte zware bommen, 

zag je ze inwendig wel terug schelden. 

Maar het zijn de dieren er niet naar, 

om hun neus in andermans zaken te steken.

Gekriebel

Na een paar dagen mezelf door kriebelhoest wakker te houden, 
loopt het systeem langzaam vast.
Net een jerrycan Natterman gehaald, 
eens zien of ie nog durft te kriebelen.

Een beetje roestig word ik er wel van

Bruggen

Uiteindelijk kwam het met de back-up van mijn telefoon toch nog goed.

Gewoon kabeltje eruit getrokken, op de gok en het ging goed.

Alle contacten weer aanwezig! Mooi, nu nog friemelen om de apps terug te krijgen.

Omdat ik dat soort dingen hééél leuk vind om mijn tijd in te steken, maar buiten spelen nóg leuker vind, zocht ik de zon nog even op. De nieuwe brug wilde ik nog een keer bekijken. 

Groot gelijk, want het is een bijzonder bouwwerk.

Een stukje verderop, onder, of net naast de oude Waalbrug staat nóg een nieuwe brug. 

Al weken af, maar nog steeds met hekken afgesloten.

Het is een kleine brug, alleen om voetgangers vanaf de Waalkade de Ooij in te laten.

Ik vind het evengoed ook heel mooi.

Doffe pret

Halverwege 'The perfect road trip" van Top Gear ging het scherm op blauw.
Het aloude Blue screen of death. Fijn. Daar zat ik op te wachten.
Met wat bemoedigende woorden en een aai over het scherm,
kreeg ik m'n laptop weer aan de praat.
Een aai en natuurlijk een keer of vijf opnieuw starten.

Tijdens het ontbijt piept m'n telefoon dat ie aan een upgrade toe is en of ik die wil downloaden.
Ja hoor, de vorige keer werd ie duidelijk beter. Dus downloaden. (slechts 500 Mb!)
Installeren, 'tijdens de installatie niet uitschakelen'. Tuurlijk niet.
Mediadatabase bijwerken. Toen gebeurde er niets meer. 
Dat scherm bleef staan. Ook na twintig minuten.
Ik bleek niet de eerste te zijn. Sinds gister rolde dit drama zich wereldwijd uit. Andere gebruikers hebben 12 uur gewacht voor ze de stekker er uit trokken. Of eigenlijk, de batterij.

Wat resteerde was niet een van de beste mobiele telefoons ooit gemaakt met lekker snelle nieuwe software, maar een wrak wat vertraagd reageerde, en iedere paar minuten volledig vastliep. Contact maken met een pc was geen optie meer. Foto's en muziek niet meer te vinden. Niks. Da's nou eens fijn. In een halve dag twee machines overleden, of op zijn minst in een coma gezakt.

Bij The Phone House wisten ze raad. Oh een S3, upgrade gedraaid? Je bent de zoveelste vandaag. We kunnen hem helemaal leeg gooien voor je, dan doet ie het vast weer, maar ben je wel alles kwijt wat er op staat, zet je er thuis weer een back-up op. Die heeft u toch?
Ja die heb ik pas nog gemaakt. Godzijgeprezendatscheeltdanalles.

Na een lange avond ben ik net weer thuis en hoop ik heel erg, dat die back-up gaat werken. Please...
Na een uur blijft de back-up service al 55 minuten hangen op 'netwerkinstellingen herstellen', 'verbreek de verbinding niet'. Joh, die ken ik van vanochtend.

Ik ga naar bed, zet dat ding op stil. Morgen weer een dag. 

Enne, geen foto vandaag? Nee, inderdaad, geen foto.

The day after

Zijn dit dan de bekende donkere dagen na Kerstmis?

De mooiste 14 platen van 2013

Voor ik begin eerst wat anders: Zo nu en dan zie ik mensen een Youtube-filmpje aanklikken en 15 seconden wachten en reclame kijken voor de echte clip begint. Doe jezelf een lol en installeer Adblock Plus. Geen reclames meer, geen gedoe. Zo dat moest ik even kwijt.

Eind van het jaar en wie komt er ook met een lijstje? Inderdaad.

In mijn geval ook niet zo gek, want ik heb een uitstekende smaak.

Al zeg ik het zelf. Dit jaar kwam er behalve een nieuwe plaat van Marco Borsato ook veel móóie muziek uit. Zo luisterde ik bijvoorbeeld naar de nieuwe van: ASG, Anciients, Charles Bradley, Clutch, Colin Stetson, Daniel Romano, God Is An Astronaut, Gösta Berlings Saga, Guy Clark, Hypnotic Brass Ensemble, JJ Grey & Mofro, Meshuggah, Orlando, Red Fang, Sean Rowe, The Revival Hour en Unknown Mortal Orchestra.

Allemaal de moeite waard, sommige erg goed zelfs. Om het overzichtelijk te houden heb ik alleen mijn favoriete 14 platen van 2013 op een rijtje gezet, in alfabetische volgorde. 

De naam van de uitvoerende is voor het gemak meteen een link naar de muziek.

And So I Watch You From Afar – All Hail Bright Futures

Hoe een band in een paar jaar kan groeien. Drie jaar geleden was het vooral gooien en smijten. Pezige mannen uit Ierland die verbeten lompe riffs er uit knalden. Op deze plaat steeldrums, paranoia orgeltjes en natuurlijk rauwe riffs en het betere drumwerk. Plaat om je tanden in te zetten.

Bombus – The Poet And The Parrot

Heerlijk gruizige rock 'n roll in de beste Motorhead en Slayer traditie, maar dan door jongens die er echt zin in hebben. Rocken alsof je leven er van af hangt. Dubbelloops gitaarlijnen, lekker brullen. Muziek voor op de snelweg. 

Grails - Deep Politics

Ongrijpbaar, tikje onduidelijk, maar heel fijn. Muziek waar ik om de paar nummers denk, “Goh, wat draai ik eigenlijk?”. Geen gemakkelijke deuntjes maar gestapelde lagen. Alsof ze helemaal in een eigen wereld zitten. Een wereld met prachtige geluiden.

Jaga Jazzist – Live With Britten Sinfonia

Oude nummers in een nieuw jasje. Een heel sjiek jasje dat wel. Met orkest hun gekte uitgevoerd. Met name 'One armed bandit' doet het voor mij. Wat een opbouw, wat een muzikanten. Is dit nog wel jazz? Doe jezelf een lol, kijk en luister dit.

Luke Sital Singh – Tornados

Eigenlijk geen hele plaat, maar een e.p. Net als de vorige twee.

Wel hele mooie kleine liedjes en een stem die niet iedereen zal trekken.

Deze plaat is meer popmuziek dan de vorige en minder navelstaren.

Zou me niet verbazen als ie komend jaar een dikke hit heeft.

Moddi – Set The House On Fire

Voor mij de ontdekking van Into the great wide open.

Blond, Noors jongetje wat met band 2000 mensen stil kreeg. Met ongebruikelijke liedjes en een erg herkenbare stem een verademing. Zijn Scandinavische accent geeft het een charmant randje.

Met name het nummer 'House by the sea' verdient -als het aan mij ligt- een prijs.

Richard Buckner – Surrounded

Een paar weken geleden nog hier. Singer songwriter met veel platen. Heel eigen geluid en manier van spelen en zingen. Geen showman, het hele concert kwam ie niet verder dan het voorprogramma mompelend te bedanken. Wel mooie liedjes in een eigen stijl.

Russian Circles – Memorial

Instrumentale post-rock. Lange stukken, lange lijnen. Geen vrolijke deuntjes maar de diepte in.

Muziek om hard te draaien en in te gaan hangen. Lekker ook voor onderweg. Nog uren te gaan en zij timmeren wel door. Muziek waar hard gewerkt wordt.

Sam Baker – Say Grace

Knap om na drie prachtige platen er weer een te maken. Warme liedjes, gespeeld en gezongen door een muzikant die stuk is, maar gewoon door gaat. Vergevingsgezindheid is het kernbegrip bij hem. Mooie luisterliedjes, soms heel grappig, meestal ontroerend mooi. Teksten die meer verteld dan gezongen worden, maar daardoor wel makkelijk te verstaan zijn.

Son Lux – Lanterns

Wil de echte Sufjan Stevens opstaan? Koren, strijkers, vette drums.

Ook hier weer hele mooie liedjes (daar komt het voor mij toch iedere keer op neer) in een uitgebreide productie. Fijn tijdens een wandeling op de koptelefoon. En live te zien 21 januari in Merleyn.

Steve Earle & The Dukes (And Duchesses) – The Low Highway

Ome Steve doet het weer. Speelt ie tussendoor een prachtrol in 'Treme', komt ie gewoon weer met een topplaat. Met inderdaad daarop verschillende nummers zoals ze in 'Treme' te horen zijn. Kritisch, politiek zeer uitgesproken, direct en met keihard zuidelijk dialect. Een plaat die me ook na vijftig keer luisteren nog blijft boeien.

The Dillinger Escape Plan – One Of Us Is The Killer

Een plaat die ik pas begreep nadat ik de show zag waar ze 'm ongeveer helemaal speelden.

Complex, chaotisch, strak, waanzinnig en toch ook popmuziek. Wel voor de geoefende luisteraar die niet vies is van een bak herrie.

The Ocean – Pelagial

Rock in het groot, of eigenlijk metal. En goed. Wat deze plaat zoveel prettiger maakt, is dat er na de gewone versie ook een instrumentale versie op staat. Zonder gebrul vind ik het zoveel fijner luisteren. Topmuzikanten met grote nummers. Alleen vanwege het drumwerk al de moeite waard.

White Denim – Corsicana Lemonade

De laatste keer dat ze in Roosje speelden probeerden we naderhand een beter concert in de afgelopen vijf jaar te herinneren en het lukte niet. Muzikaal grenzend aan perfectie zonder saai te worden, da's knap. En dat is deze plaat dan ook. Een cocktail van 50 jaar popmuziek met de nadruk op de jaren '70. Ook hier weer ernstig goeie muzikanten. Zeker gaan luisteren.

Veel plezier met luisteren.

Mocht ik nog prachtplaten gemist hebben dit jaar, dan hoor ik dat graag! 

Smakelijk

Smakelijk eten deze kerst!

Nootjes

Voor de supermarkt was reuring.

In de regen zat een een vrouw op haar knieën op de stoep.

Hardop te huilen, handen omhoog de lucht in, dan weer maaiend door de nootjes op de stoep.

“En ze waren al zo duur, laat ik ze nog vallen ook, in de regen, nou heb ik er helemaal niks meer aan. En het hoefde van mij al helemaal niet. Wie wil er nou luxe nootjes?”.

De jongen, met zijn zachte stem en vriendelijke maar trieste blik, 

die sinds een maand de daklozenkrant verkoopt naast de ingang van de super, ontfermde zich over haar. “Nee het valt helemaal niet mee”, schreeuwde ze terug. “Helemaal niet”.

Ze kon niet getroost worden nu, ook niet met de beste bedoelingen.

Dag en dauw

Terwijl dag en dauw nauwelijks begonnen waren zat ik in de trein.
De ramen waren net zo lang als mijn ramen thuis niet gewassen.
Gelukkig rijdt mijn huis niet dagelijks honderdern kilometers door weer en wind.
Dat zou, na een dag werken, 's avonds thuiskomend, ook knap onhandig zijn trouwens.
De ruit liet net genoeg licht door om de zon boven de stad op te zien komen.

Strak op tijd, zonder vertraging kwam ik aan.

Was ik ruim op tijd in Utrecht

Verbaasd en verrast over zoveel mazzel, 

nam ik maar vast een espresso, 

je kan je dag beroerder beginnen.

Vol in het gezicht

Oké, ik weet het. Niet handig. Geen hobby van maken.
25 uur werk tegen 4 en een half uur slaap in twee dagen is niet handig.
Ook niet als het werk leuk is. Gelukkig, niks gebroken.
Een beetje raar wel, in mijn hoofd. What's new?
Tussen betaalde klussen door mocht ik ook foto's maken in Merleyn.
Daar speelden Udarnik en Raketkanon. Lekker vol in het gezicht.
De stukken vlogen er af. 

En vandaag stond ik met een zingende kerstboom in Hoofddorp.
Het winkelcentrum waar ik aan het werk was, trok zoveel bezoekers, 
dat er files ontstonden omdat alle parkeerplekken bezet waren.
Hordes, hordes mensen. 
Bijtend in Hema worst, met een nieuwe tv onder de arm.
(echt waar, echt gezien) Zoveel volk. 
Op zondag om 12.00 in de rij.
Om een winkelcentrum in te mogen?
Hoeft Oma niet bezocht te worden? 

Na het afbreken was er een klein stukje kerstslinger op de grond blijven liggen.
Een meisje van een jaar of vijf stopt, kijkt, bukt, pakt het stukje glimmende slinger.
Kijkt nog eens van heel dicht bij. Roept: "Dit is mooi!", en huppelt weg.

De zanger bekeek het eens rustig 

Gasmaskers stonden klaar

Dit meisje had nog niet door dat die jongen haar kant op kwam

Publiek en band gaven gas

Zo nu en dan wisselden ze van plek

Zo lust ik er wel pap van

Slingers

Ze probeert het in ieder geval nog. Iedere dag is een feestje, je moet alleen zelf de slingers ophangen. En nee, ze heeft het niet gemakkelijk, In een ruïne, opgesloten achter enorme tralies moet ze er maar iets van zien te maken. Overgeleverd aan de weergoden. De verjaardag van haar Kind komt er weer aan en zij zit vast. Dapper steekt ze toch een kaarsje aan. Maakt een boeketje van wat verschillende bloemetjes, hangt zelfs een rood kerstboompje aan een blinkend lintje ter versiering aan de tralies. Het heeft ook wel iets manisch. Leuk hoor, die bloemetjes, kaarsje en versieringen, maar die bloemenkrans om haar nek gaat me te ver. 

Het kan dan wel Zijn verjaardag zijn, Hij is is toch echt dood. Al heel lang.

Ze weigert zich daar bij neer te leggen. Ook geen toeval die tralies. Haar waanbeelden breken helaas niet alleen rond de jaarwisseling op. Ieder moment kan ze loos gaan. De gaten in haar gipsen gewaad zijn daar stille getuigen van. Een enkele keer is ze echt uitgebroken en meteen naar het buitenland vertrokken. Over de sterke verhalen wat ze in Lourdes aanrichtte wordt nog steeds gesproken. Om over Parijs, Betania en Córdoba maar te zwijgen.

Voorlopig zit ze veilig hier, en ze doet wel haar best er toch wat van te maken. Dat wel.

Zwaar

Onder een zware lucht
probeerde het paard
de kerstdrukte
het hoofd te bieden.

Schraal

Op de Haterdse en Overasselte Vennen hebben ze flink huis gehouden. Ze, zijn dan mannen met kettingzagen. Om de open zandverstuivingen en ruime, lege vennen terug te krijgen moet de grond verschraald worden. De toplaag is afgegraven en veel dingen die blad maken (zoals bomen) zijn weggehaald. Over een jaar of vijf is het dan weer heel mooi. 
Zo mooi als heel lang geleden.

Nu is het vooral ernstig. Ernstig beschadigd, hele stukken bos geamputeerd. Voor het goede doel, maar evengoed heel drastisch. Veel bomen die er nog wel staan hebben een blauwe vlek op zich. Dan konden de mannen met zagen zien wat weg moest (rood) en moest blijven (blauw). Het is ze bijna gelukt om daar goed op te letten. Niet eens zo heel veel bomen met nesten van zeldzame uilen zijn per ongeluk ook omgegaan.

De volgende keer lijkt me discriminatie van kleurenblinden heel acceptabel.

Gelukkig zijn deze paaltjes die samen een stuk prikkeldraad omhoog houden wel blijven staan.

Met zoveel soorten begroeiing erop zijn die zeker niet schraal.

Af!

Theatertechnici houden er zo hun eigen taal op na.

Niet zozeer omdat dat leuk is, 

maar omdat er zoveel termen zijn die je in het dagelijks leven niet tegenkomt.

Zo heet een plank met een paar wielen eronder een hondje.

(Soms zit er ook een touw aan en kan je je hondje uitlaten)

Die dingen zijn erg handig voor het verplaatsen van zware dingen.

Kisten, Decordelen of vloerplaten.

Dat alles was vandaag ruim aanwezig. 

De opera kwam met zes trailers spul op bezoek.

Toen alles stond werden alle hondjes samen in een kar gezet.

Dat heet dan een kennel.

Rechtgetrokken

Het seizoen begon nogal mager

Weinig klussen.

Aan mijn schoenen te zien is dat aardig rechtgetrokken. (fijn!)

Pas aangeschaft in augustus.

Nu hoogste tijd om eens te poetsen.

Ronde, kleine dingen

Een van de leuke dingen van mijn werk, is dat ik veel verschillende mensen ontmoet.

Niet altijd even sympathiek, maar wel kleurrijk.

Zo hadden we eens een acteur mee op tour, met een fobie voor kleine ronde dingen. Echt waar, ik verzin het niet. We kwamen daar al vrij snel achter. Tijdens de montage (de dagen waar techniek, spel en decor op elkaar afgestemd moeten worden) was er catering. Wij zaten al aan tafel, de borden worden gebracht, we horen een gil en zien de acteur wegrennen. Doperwtjes. Die waren blijkbaar Heel Erg.

Een van de actrices was zo vriendelijk alle doperwtjes van zijn bord te schuiven en hem meerdere malen te verzekeren dat ze echt allemaal weg waren. Voorzichtig kwam hij weer aan tafel zitten en at heel wantrouwend hap voor hap de warme prak. Natuurlijk was dat voor ons een startschot om te verzinnen wat knikkers, kogellagers en gedroogde peulvruchten aan zouden richten. Zeker omdat hij ook met zijn hand in poppen moest, om met ze te spelen in de voorstelling, waren de scenario's makkelijk verzonnen. Daar bleef het dan ook bij. Die jongen had het al moeilijk genoeg met zichzelf, daar hoefden wij niet bij te helpen.

Vanmiddag maakte ik een wandeling door de buurt

en zag veel besjes en andere ronde, kleine dingen. 

Zodoende.

Vol

Een vlaag van verstandsverduistering dreef mij het centrum in.

Iets over een fotolijst en een telefoon-abonnement.

Heel snel wist ik dat ik een andere keer moest komen.

De stad bleek vol.

Vol om kerstinkopen te doen, of om friet te eten.

Vol om de crisis te bestrijden.

Vol met markt, schooiers en andere straatverkopers.

Vol genoeg om een fotootje te maken, 

en op te zouten.

Volgende keer beter.

St. Steven verstopte zich achter een kerstboom

Waterdicht

Door decennia lang een graffitiobject te zijn, 

heeft Doornroosje waarschijnlijk de meest waterdichte muren van de stad.

Een open galerie met straatkunst en straatvuil.

 

Een jaar of tien geleden hebben we eens de moeite genomen,

om een afgebladderd stuk muur goed te bekijken.

We telden toen 23 lagen verf op elkaar.

Er zijn er ondertussen nog wat bijgekomen

Het Nummer

Om aan mijn behoefte te voldoen koop ik sinds jaar en dag mijn kaas bij dezelfde winkel. Zoals altijd was mijn gebruikelijke bestelling "Twee stukken extra belegen van ongeveer anderhalf pond, een beetje platte stukken alsjeblieft". Het personeel daar maakt er een sport van om zo precies mogelijk te snijden. Ik heb inderdaad wel eens een stuk van precies 750 gram gekregen. Een hele kunst, zeker omdat kazen van verschillende leeftijden ook een verschillende soortelijk gewicht hebben. 

En dan heb ik het nog niet eens over de gaten of bubbels zoals die in kaas zitten.

Vandaag bleek de dienstdoende winkelbeambte bezeten door Den Duivel.

Niet alleen sneed ze te weinig af, wat een beetje middenstander nooit zou doen, 

ze sneed precies het aantal grammen gelijk aan het nummer van Het Beest.

Toen ik haar daar op attendeerde klonk er een bulderende lach uit haar, met te veel galm.

Het andere personeel trok wit weg op het moment dat haar haar aan de kant gedrukt werd door twee hoorns die uit haar voorhoofd groeiden. MOEHAHAHA.

Geroutineerd stak ik ook mijn vuist met uitgestoken wijsvinger en pink in de lucht, 

we gilden samen het refrein van Iron Maiden's Number of the beast, 

en wisselden een blik van verstandhouding uit.

Ik rekende af en schudde haar de hand. De sulfurdampen trokken op.

Ik verliet de winkel waar de rest van het personeel nog moest beginnen te begrijpen, 

wat er zojuist gebeurd was.

Torches blazed and 

sacred chants were praised

as they start to cry 

hands held to the sky

In the night 

the fires burning bright

the ritual has begun 

Satan's work is done

6-6-6 the Number of the Beast

Sacrifice is going on tonight

Ja, da's inderdaad geen flauwe kost

Verschillende accenten

Heerlijk rustig lag de dierentuin er vanmiddag bij.
Geen rennende schoolklassen, geen groepsuitjes.
Wel verschillende accenten.

Twee meisjes van een jaar of 16 met een wat lijzig Oostelijk accent:
"Kijk, zo'n slang hebben wij toch om onze nek gehad?"
Terwijl ze naar een Netpython van zo'n 40 kilo wijst.
Het lijk mij stug dat iemand zo'n grappenmaker van een meter of zeven,
om de nek van een puber legt. 
"Oh, hier staat dat ie hele geiten en varkens eet, 
dan zullen we die wel niet om de nek gehad hebben."
Inderdaad

Twee oudere stellen met een onversneden Amsterdamse tongval,
zien een paar giraffen wegrennen. 
(Iets wat ik trouwens iedere keer dat ik het zie ongelooflijk vind, 
(rennende giraffen bedoel ik, niet oudere Amsterdamse stellen) 
het is net alsof die dieren in slow-motion bewegen, maar dit terzijde.)
"Kaajk, de patatzaak gaat zeker opon, nouw, rennon manne, voor de mayo op is."

Twee vrouwen, ik vermoed nonnen, maar zonder pinguin-outfit, kijken naar de olifanten.
Met een zachte stem en Brabantse tongval: 
"Die zien der uit alsof ze hun beste tijd wel gehad hebben".
Waarop de ander rustig opmerkt: "Ja, ze lijken inderdaad wel wa op ons ja". 

Olifant met een knoop in haar slurf

Drijfkip voor de flimango's

Nachtvlucht

De avondwandeling was droog en leverde verse plaatjes op.

Boven het politiebureau bouwen ze hard aan een nieuw Doornroosje

Achter het busstation ook

Op de Tunnelweg was het rustig

Mooi geweest

Geachte aanwezigen.

We zijn vandaag bijeen gekomen om afscheid te nemen van een vriend.
Een vriend waarmee we voor- en tegenspoed hebben gedeeld.
Een vriend die mee op reis ging, waarmee we op bijzondere plekken kwamen.

We leerden elkaar kennen halverwege de jaren negentig,
eerst een terloopse ontmoeting bij een vriend van een vriend,
later dichterbij en intensief.
Wat begon met een bescheiden investering liep al snel uit de hand.
Vele aanvullingen en uitbreidingen kwamen erbij.

Je stelde ons op de proef door in "Das Buch" enkel diepgravend Duits te spreken.
Natuurlijk was de taal altijd al een heikel punt geweest.
Geen enkele vriend hield het zolang vol als jij, om zich niet aan te passen.
Gewoon stug in het Duits blijven schrijven.
De halve pogingen om Nederlands te worden leverden extra veel frustratie op.
De kwaliteit van de eerste vertalingen was zo belabberd dat het menig discussie opleverde.

Aanvankelijk brachten we vele avonden en middagen met plezier door.
Ontdekken wat de mogelijkheden waren en zien of we iets konden verbeteren.
Veel vrienden en collega's stelde ik aan je voor. 
Al moest ik ze daarbij je hele gebruiksaanwijzing uitleggen, dat was af en toe een hele dobber.
Naarmate de jaren vorderden en we elkaar aardig doorgronden, 
kwamen ook de zwaktes aan het licht.
De willekeurigheid bleek te groot. De geluksfactor te hoog, de pechfactor ook.
Het ontbreken van de wet van de remmende voorsprong wreekte zich.

De sleetse plekken werden steeds zichtbaarder. 
Een nieuwe uitbreiding wist de aandacht daar soms even van even af te leiden,
maar er was geen ontkomen meer aan. Desinteresse groeide langzaam.
Vrienden verleidden ons om toch nog een avond samen door te brengen, 
wat telkens op een desillusie uitkwam. De magie was weg.
Toekijken hoe anderen spelen en zelf wachten op betere tijden bleek uiteindelijk fataal.

Ik wens je een mooie toekomst, in de handen van nieuwe, onbevangen spelers.
Onze wegen scheiden hier, ik zal nog regelmatig aan je terugdenken.
Mijn ontdekkingstocht naar een ander spel gaat beginnen.

Vaarwel Kolonisten.
Vielen dank, Siedler von Katan. 
Grüss Gott, Würfelwurf

Opgewarmd

Duidelijk nog niet gewend aan de winter liepen we langs de Waal.
Snijdende wind, een paar spetters.
We hoefden niet eens heel lang te lopen, 
om genoeg afgekoeld te zijn, 
om warme chocolademelk te mogen drinken.

Zie de maan schijnt,

Terwijl de Goedheiligman van de daken waait, 

ligt de Gemeente Nijmegen er buitengewoon schoon bij.

Weggeblazen

In de mist lag de stad er nogal stil bij.

Die stilte werd door Larry and his flask vakkundig weggeblazen.

Bluegrass met een punk attitude. Springen en feesten.

Dag stilte, hoi feest!

Rot en/of Mooi

Terwijl de stad op veel plekken strak getrokken wordt,

blijven er gelukkig altijd een paar slordige plekken over.

Alsof vergeten werd dat ze er nog waren.

Soms zijn die plekken vies en/of eng,

vaak zijn ze -op hun eigen manier- ook heel mooi.

In de benedenstad viel me deze muur en deur op.

Hopelijk blijft die nog even vergeten.