Na een halve dag tussen christenen doorgebracht te hebben kon ik wel wat ongenuanceerd Satanisme gebruiken. Gewoon even lekker hard de jaren 80 black metal in de auto. Na een avond zoetsappig gekweel heel fijn.
De Evangelische gemeente had een zaaltje gehuurd om hun propaganda met woord en muziek te kunnen verspreiden en ik was het bokje om ze technisch te ondersteunen. Aardige mensen hoor, ondanks hun waandenkbeelden, maar niet bepaald technisch of productioneel onderlegd. Waar mij een concert van een uur beloofd werd, bleek het onderbroken te worden door "getuigenissen" en "drama". Het tweede was vrij letterlijk. Amateurtoneel waar de verleidingen die jonge mensen hier moesten doorstaan aan de kaak gesteld werden. Inclusief een jongen verkleed als de duivel en een andere als Johan Cruijff zelf. Of nee, ik bedoel die andere JC. Het hele feestje duurde daardoor tweeënhalf uur.
Muzikaal bleek het een muziekschoolbandje van een vader met twee van zijn kinderen die wat nummers uit de Top 2000 speelde maar dan de teksten hadden aangepast. Overal kwam The Lord, Believing en Faith uitgebreid aan de orde. Het rijmde wel, maar Gary Moore, Bette Midler en de mannen van The Moody Blues zouden zich in hun graf omdraaien. Na afloop vroegen ze me wat ik van de muziek vond. Ik zei dat ik als praktiserend atheist wat moeite had met de teksten, maar wel de ironie in zag van de preken tegen roken, drinken en andere zonden, en het feit dat bijna alle nummers die gespeeld werden ,destijds geschreven waren door fervente dronken drugsgebruikers.
Een gepaste stilte van hun kant volgde.
Als het aan mij ligt houden we die stilte nog even vast.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten