The plot thickens, zoals de Fransen zeggen.
De kudde stond op dezelfde plek, in de hoek, bij het water.
Maar nu lag de donkere hengst als enig op de grond.
Even dacht ik dat ie het loodje gelegd had, maar toen wapperde zijn staart in het zand.
De opvolger stond zoals de hele week op een meter of vijftig te kijken.
Helemaal stil. Hij wilde niet aaien, maar liet me rustig een foto maken.
Op een afstand hoor ik een hinnik, of meer een schreeuw van een paard. De opvolger scheurt weg en ik bedenk me dat ik maar weer eens aan de kant moet gaan staan. Rare tijden. Binnen tien seconden is het knok. Gek genoeg niet de donkere hengst,
maar een derde mannetje.
Het lijkt er op dat er een andere uitdager bij gekomen is. De donkere hengst strompelt alleen nog, die is duidelijk op. Misschien dat nummer drie nu zijn kans schoon ziet en ook een gooi naar de kroon doet. Vanaf de dijk zag ik ze opnieuw elkaar slopen. Om direct daarna allemaal weer in slaap te vallen. Want dat knokken is allemaal leuk en aardig,
maar wel knap vermoeiend.
Wordt vervolgd
Geen opmerkingen:
Een reactie posten