Zoektocht

De reis ging naar Utrecht. Om daar de hele dag in Theater Kikker mensen te horen praten over fotografie. Veertien sprekers hadden allen hun eigen invalshoek. Een hippe internet-onderneemster, een onzekere jongen die moeilijke foto's maakte, een arrogante galerist en een nuchtere man uit het noorden die prachtige portretten van zijn dochters maakte. Allemaal hun eigen verhaal en eigen drijfveren. Opvallend hoe vaak mensen tegen de stroom in, hun eigen ideeën najoegen, net zo lang tot het lukte. Fijn om te horen. Ik heb veel plezier mijn eigen zoektocht in de fotografie, maar twijfel ook regelmatig over waar ik mee bezig ben of welke kant ik op moet. Opnieuw goed om te zien dat ik niet de enige ben die zonder duidelijk plan aan de weg timmert.

Een paar weken geleden stond ik 's ochtends tegenover een olifant. Hij vond het spannend dat ik daar was en ik ook. Er zaten dikke tralies tussen ons om het allemaal veilig te houden, maar het plaatsen van mijn flitsers werd er niet makkelijker door. Ook het feit dat er anderhalve meter buiten het hok een gele lijn op de grond geschilderd was waarbinnen niets mocht staan. Olifanten zijn heel nieuwsgierig en kunnen met hun slurf makkelijk tussen de tralies door. Gelukkig wilde een van de verzorgers wel voor statief spelen.

Op zo'n moment tref ik mezelf zwetend in een vochtig en heet verblijf, op gedempte toon aanwijzingen gevend aan een wildvreemde, terwijl ik op moet letten voor een gigantisch beest drie meter van me vandaan. Ondertussen probeer ik mijn flitser en camera-instellingen goed te krijgen en oh ja, ook nog een aardige compositie te maken van een bewegend dier tussen reflecterende stalen tralies.

Da's wel een moment waarop ik twijfel wat ik aan het doen ben. Tegelijkertijd vind ik het geweldig om te doen, wanneer krijg je die kans nou? Een beetje extra ervaring zou op zo'n moment heel fijn zijn, maar daar draai ik nog niet lang genoeg voor mee. 
Bij de volgende klus is dit mijn ervaring.
Stukje bij beetje.

Oh ja, die olifant kwam er zo op te staan: