Advies

In een bouwmarkt waren we nog op zoek naar twee dingen, de rest hadden we gevonden. Na een rondje door de hal besloten we het maar te vragen. Het eerste Gamma shirtje was druk in gesprek met andere klanten en deed alsof ie ons niet zag. De tweede zag ons wel. Of, nou ja, zag. Hij was duidelijk niet aangenomen op zijn scherpe blik. Vast een heel aardig jong, maar de afgelopen jaren had ie meer tijd bij de kapper dan in de Bibliotheek doorgebracht. Ik vroeg hem waar we twee dingen konden vinden:  Verhuisdozen (een heel klein lichtje ging branden in zijn ogen, een beetje als zo'n fietslampje, niet de moderne felle led, maar een mini-peertje met een zwakke dynamo) en Stucloper (zo snel als het lampje aan ging doofde het ook weer.) Duidelijk geen idee wat ik aan hem vroeg stamelde hij: "Daweekniezekermoekvragenaaneencollega". En wat doet onze Einstein, hij gaat naast het eerste Gamma shirtje staan wat nog steeds volop in gesprek is. 

Van een afstand kijken we het aan en besluiten na een minuut dat het leven te kort is om hier te blijven staan. Nog net krijgen we mee dat het Gamma shirtje tegen onze gids zegt dat ie het te druk heeft voor vragen en dat ie Theo maar moet zoeken. Oké. Wij zijn de beroerdste niet en wachten nog wel even. Twee minuten rondkijken in het middenpad van een bouwmarkt duren best lang. Ja hoor, daar is onze bouwmaterialengoeroe weer. Helaas zonder Theo. "Theo is weg". "Oké, dank je, we zoeken zelf wel". In een rechte lijn gaan we naar de servicebalie waar een ander Gamma shirt met overgewicht net de telefoon op neemt. Ook zij negeert ons volledig. Twee minuten verder heb ik er echt genoeg van en draai om. Precies op dat moment hangt ze op en wijst mijn reisgenoot naar het juiste gangpad.
Ik zit ondertussen in mijn hoofd al te spelen met een jerrycan diesel, een zak kunstmest en een snijbrander. Waar liggen die spullen eigenlijk? Misschien moet ik even iemand vragen.