Reünie

Voorafgaand aan een reünie, 

kan je je afvragen wat er van die mensen geworden zal zijn na al die tijd.

Soms valt dat mee, soms hebben ze het minder makkelijk gehad. 

Maar er is altijd wel een verhaal, een geschiedenis. 

Als ze tenminste naar de reünie komen.

Als mensen te vroeg dood gaan kan je alleen maar gissen 

naar hoe het verhaal zich ontwikkeld zou hebben. 

Met heel veel misschiens en eventueels.

Van Caroline heb ik geen idee hoe het verder gegaan zou zijn.

Was ze op haar pootjes terecht gekomen, of bleef het een strijd?

22 jaar na dato zou ik haar best op een reünie willen spreken.

"Goh, vijf kinderen"

of 

"In Zambia? Wat doe je dáár?"

of

"Nee, 280 man personeel lijkt mij ook geen pretje"

of

"in de Here, echt waar?"

Om dan wat nostalgisch terug te blikken op lang vervlogen tijden.

Da's veel leuker dan herdenken