Tuinaarde

Een rondje door de zaak leverde niks op. De Boerenbond was duidelijk niet de juiste winkel hiervoor, dus ik liep weer richting uitgang. Een jongen met een Boerenbond trui keek me heel traag aan en mompelde "Kanikietsvoorudoen". Hij stond naast een stapel met zakken tuinaarde. Een daarvan was een stukje opengescheurd. de aarde die daar uitpuilde had meer uitstraling dan de jongen die me aansprak. Ik wist ook niet dat je je schouders zo ver naar voren kon laten hangen en niet tegelijkertijd met zwart geverfd haar op The Cure aan het dansen kon zijn. Maar het kon. Ik vond het niet aardig om hem te negeren en antwoordde.

"Ik zoek een plastic vuilnisbak, zo een waar ik een grote zak in kan doen." 
Hij keek me aan zoals een koude frikandel in de mayo kan liggen.
"Eenvuilnisbak" 
Verder gebeurde er niets.

Ineens viel me op wat er voor kakmuziek aanstond.
Seconden tikten weg.

Net voor ik hem wilde bedanken en naar buiten wilde lopen, bewoog hij. Ik volgde.
Hij sjokte naar de afdeling werkkleding, ik volgde hem, hij bedacht zich en liep naar de afdeling diervoer. Daar stokte het proces. Opeens maakte hij geluid. 
"JASPER" riep ie onverwachts hard over een stelling met hondenriemen uit. Jasper hobbelde onze kant op. De zak tuinaarde keek me aan om duidelijk te maken dat ik mijn vraag aan zijn collega kon stellen.

Ik speelde mee en stelde mijn vraag opnieuw.
Jasper verzonk in gepeins.
Hetzelfde schijtnummer droop nog uit de speakers in het plafond.
"Nee" zei Jasper en hij zakte weer weg in zijn eigen wereld om meteen terug te veren met "kgloofniedawedahebben". Hij staarde even naar de vloer en hij hobbelde verder.
Ik groette de tuinaarde en liep toch maar naar buiten.

As ge 't nie wit.

pur of kit