Half 1 thuis. Half 2 in bed. Om 7 uur op. Half 9 in de auto.
Half tien bij veehal 1931. Daar leggen we de laatste hand aan 1 voorstelling.
Om half 2 komen 600 assurantieadviseurs binnen.
3 slaapverwekkende speeches. 3 melige technici.
5 uur als de hal weer leeg loopt.
7 uur als wij de bus weer vol hebben.
8 uur terug bij de opslag.
1 telefoontje naar de pizzeria. Thuis 20 minuten voor 1 pizza.
2 schone sokken en 1 schoon shirt. 3 minuten op de fiets.
Het bandje vanavond zag ik 1 keer eerder. 33 jaar geleden.
(Na wat speurwerk bleek dat 25 mei 1985 in Mill, entree fl 18.50)
Daarna nooit meer bezocht. Tot vanavond, hier om de hoek.
Ticketprijs €42.50, maar gelukkig vrijwilliger , dus voor €0.
1100 mensen in de zaal. Ik haal 1 koud biertje.
Om 9 uur komen ze op. De bassist en gitarist begonnen in 1961 een bandje.
Sinds 1970 spelen ze in de huidige bezetting. Nu 4 grijze mannen samen 278 jaar oud.
Na het eerst nummer feliciteert de zanger Doornroosje met haar 50 jarig bestaan
en merkt fijntjes op dat ze nu pas voor de eerste keer uitgenodigd zijn om te spelen.
Nummer 1 van de set was traag en met weinig energie.
Misschien even opwarmen.
Nummer 2,3,4 en 5 veranderen dit niet.
Na een half uur vraag ik me af of ik een bejaarde Golden Earring coverband sta te kijken.
Na 45 minuten trek ik mijn conclusie: Typisch tijd om op te rotten.
De fans om met heen vinden alles prachtig.
Hen maakt het niet uit dat enkel de bassist nog lekker speelt.
Destijds was het mijn eerste lp en eerste grote concert.
Mijn 12 jarige zelf hoopte stiekem op een tof concert,
maar droop 1 desillusie rijker weer af.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten