Sinds het begin van de heavy metal een kleine vijftig jaar geleden zijn er bijna net zo veel substromingen ontstaan als binnen het Christelijk geloof. Verschil is wel dat er daardoor niet miljoenen zijn gepest, gemarteld en omgebracht. Uitgelachen misschien, maar verder bleef het tamelijk vreedzaam. Het klassieke beeld van hardrockers als uniforme groep, is dan ook lang verleden tijd. Was Denim and Leather veertig jaar geleden de norm, nu is er voor ongeveer iedere stroming een bijpassende stijl.
Gisteren was er weer een verzameling van het langharig werkschuw tuig hier om de hoek. Veertien bands speelden op twee podia en de hut stond vol. Weinig lang haar overigens. Veel bezoekers (en bandleden trouwens ook) hadden meer haar op hun kin dan op hun schedel. Nauwelijks bierbuiken ook, maar skinny veganisten die hier van een dagje black metal kwamen genieten. Geen pogo, geen moshpit, geen bierlijken aan het begin van de avond. De hele dag heb ik zelfs niemand SLAYERRR horen schreeuwen. Da's gek.
Tijdens een show later op de avond stonden we in het stervensdonker naar een extreme bak herrie te kijken. Op het podium alleen de schijnsels van rode hoofdlampjes die de muzikanten dragen, in de zaal alleen de verlichting van de geluidstafel. Voor ons stond een jongen met lang blond haar uitgebreid te headbangen, (gelukkig maar, ze zijn nog niet uitgestorven) een jongen met ook opvallend lang zwart haar ziet hem, slaat hem op de schouder, ze huggen en zoenen elkaar uitgebreid vol op de mond. De band zet het volgende nummer in en samen laten ze hun haar weer voor ventilator spelen. Twee meisjes van een jaar of vijftien met een glas sinas in de hand genieten zichtbaar van de muziek en doen samen een klein dansje.
Oh en de muziek?
Gewoon knalhard,
depressief en zwartgallig als altijd,
gezellig!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten