Ik stap de tl verlichte zaal in als de soundcheck nog bezig is. Geen band, slechts een zingende pianiste en een gitarist. Avery Sunshine speelt in Merleyn. Ze zit hard en hartstochtelijk te zingen. Ogen dicht, rose-gestifte lippen ver open. De meeste soundchecks die ik zie zijn tamelijk zakelijk. Er moet gewerkt worden. Van jonge bandjes is het nogal eens chaotisch, die spelen door elkaar en luisteren nergens naar. Als ze wat ouder worden en genoeg op hun flikker hebben gehad van geluidstechnici groeit de discipline meestal. Misschien spelen zenuwen ook vaak een flinke rol. Zij had daar allemaal niets mee te maken. Zij zat gewoon lekker muziek te maken en te genieten, vol overgave.
Een fijne afwisseling.
De soundcheck is klaar, ze stapt van het podium. Ik geef haar een hand, stel me voor en zeg dat dat genieten opvallend en aanstekelijk is. Ze vliegt me ongeveer om mijn nek. Ik was "So lovely"en "So sweet". Een fijne afwisseling.
Het publiek komt binnen. Duidelijk fans. Een groep vrouwen staat meteen vooraan. Die hebben Avery duidelijk al vaker gezien. Avery pakt telefoon en maakt en selfie met de groep."'Specially for my mamma!" Gejuich, gelach en de show moet nog beginnen.
Dat doen ze dan ook maar meteen. Jazz, R&B, Soul, ze mixt het met het grootste gemak en het publiek vreet het op.
Naast me, vooraan bij het podium staan een paar big black mammas die bij De Wereld Draait Door iedere keer aanschuiven als er over zwarte muziek gesproken wordt. Al snel nemen zij onversterkt en vanuit het publiek de tweede of derde stem voor hun rekening. Avery introduceert hen als "My back-up singers who I can't pay tonight". Het publiek smult. Maar goed dat ik foto's maak. Zo kom ik nog eens ergens.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten