"En niet op de dansers zweten, da's niet netjes!" Drie dagen lang kwamen ze dansen en drie dagen plakte ik balletvloer, reed het decor af, zette een ander decortje klaar. Aan het eind van de pauze klommen we de trappen op, om klaar te gaan staan in de portaalbrug. De losse vloerplaten maken daar zoveel herrie, dat als je er op loopt, het publiek in de zaal dat ook hoort. Dus waren we op tijd. Het eerste dansje kon het af zonder onze hulp. Gelukkig is er wifi. Pas halverwege het tweede klinkt er via de headset: "Attentie volgspot over een minuut". Wij zoeken in wirwar van kabels een min of meer comfortabele positie om bij de lamp te kunnen en richten die vast naar links, daar komen ze zo op.
"Attentie volgspot, daar gaan we".
De lamp gloeit op en mijn taak is het om de jongen te volgen. Op zich stelt dat natuurlijk niet veel voor, maar omdat mijn buurman het meisje moet volgen en ze de meeste tijd dicht bij elkaar dansen, overlappen we veel. Het is dan de kunst om toch de hele tijd door te hebben welke bundel van jóúw lamp komt en die te volgen en te corrigeren. Het dansje had wel iets weg van tango. Dus korte bewegingen en dan snel de andere kant op. Geen soepele wals in een rondje, nee opletten! "En niet op de dansers zweten!"
In de brug waar we staan hangen veel meer lampen dan alleen onze volgspots. En lampen worden heet, zeker deze tweeduizend Watt kachels. We staan overigens op een meter of acht hoogte dus een trui hoeft sowieso al niet mee. Bij het derde dansje is verzonnen om lekker veel blauw tegenlicht aan te zetten, dat ziet er van uit de zaal prachtig uit. Vanuit onze positie krijg je een blauw reflecterende vloer waar het zwakke witte schijnsel van de volgspots nauwelijks tegen afsteekt. Op een mengeling van gevoel en routine bedienen we de lampen. Een arm of been wat even buiten de bundel komt is genoeg om je helemaal scherp te houden. De zaal zit vol en het moet er goed uit zien.
"En niet op de dansers zweten!"
Zicht uit de portaalbrug
Geen opmerkingen:
Een reactie posten