Lievelingsvarken

Net voor ze het podium opgingen portretteerde ik de leden van Fleshgod Apocalypse.

Aardige Italianen, geconcentreerd zo net voor de show. Ze waren er allemaal klaar voor, 

behalve de drummer, die moest nog soundchecken, zich omkleden en schminken. Er waren dus een paar minuten over. De vriendelijkste die ik fotografeerde was Veronica Bordacchini, inderdaad de tweede van boven. Ik gaf haar mijn kaartje zodat ze achteraf de foto's konden krijgen. 

Ze zag het lachende paard op het kaartje en begon spontaan te vertellen.

Haar opa had vroeger een kleine boerderij en een van de paarden was ziek. Uitgerekend haar lievelingspaard. Ze was negen en ontroostbaar bij de gedachte dat het paard afgemaakt moest worden. Baarmoederhalskanker is ook bij een paard ernstig. En een operatie te duur. Italiaans drama. Haar opa gaf haar daarom voor haar tiende verjaardag de operatie van het paard cadeau. Jaren en jaren later is het paard van ouderdom gestorven.

Daarnaast had ze ook een lievelingsvarken. De zeug was vals geworden na de eerste worp. Niks of niemand mocht in de buurt van haar biggetjes komen of ze viel aan. Niemand, behalve Veronica. Die was welkom. Sindsdien liep de zeug achter haar aan. Een meisje van acht jaar met een varken van 480 kilo in haar kielzog die begon te blaffen als anderen te zicht bij kwamen. En nou zingt ze dus de operapartijen in een metalband. 

(Dat meisje, niet de zeug)