Ondanks horrorverhalen over extreme gladheid, er zouden al viaducten van snelwegen afgegleden zijn, besloot ik toch even op bezoek te gaan bij de knollen. Het was al even geleden dat ik ze in een wit decor zag. Het duurde wat langer dan normaal. Doorgaans hoef ik niet eerst een halve centimeter ijs van mijn auto te bikken. De ijzel was ook op de paarden terecht gekomen, ze stonden allemaal met een natte rug. In de wind, in de vorst. Taaie gasten zijn het. Hoopvol kwamen ze meteen op me af, of ik misschien een straalkachel en 12 paardendekens had? Nee, helaas. Wel twee flitsers. Dat was ook goed, dan aten ze die wel op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten