En inderdaad, aan de koffie. Of wij ook een bakkie wilden? Tuurlijk.
Terwijl zijn vrouw de spruitjes schilde, vertelde Kees over de afgelopen week.
Dat was niet de beste geweest. Een miskraam en eentje die helemaal fout liep.
Die koe had het zelf ook niet gered, die van de eerste kreeg voorlopig wat extra te eten en mocht daarna gaan. Met een trieste blik vertelde hij hoe hij zelf met zijn kleren aanwas gaan slapen en ieder uur de schuur in was gegaan om te zien hoe de zaken er voor stonden. Om dan toch midden in de nacht de veearts te moeten bellen. Het had niet mogen baten.
Anderhalf jaar geleden ontmoette ik Kees op zijn boerderij en maakte er foto's. Die week mocht ik ook mee toen hij aan het eind van de dag de hele kudde weer naar binnen haalde. (zie hier) Fijne vent.
Vandaag nodigde hij me uit om volgend jaar tijdens Oerol mee te gaan naar de koeien die dan weer op de Boschplaat staan. Zekers!
Aankomen op het eiland voelt als thuiskomen en een paar mensen helpen daar erg aan mee. Da's fijn. Voor ons was er vanochtend zeker nog plaats in de herberg.
Een paar uur later werd het eiland snel kleiner,
tot volgend jaar!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten