Waaien, en niet een beetje.
De huurfietsen hebben hele felle koplampen.
Ze staan heel sociaal afgesteld, daar kan je geen tegenligger mee verblinden,
wat best fijn is. Als je echter hier in het aardedonker over de dijk fietst, met een gierende storm in de rug, is het uitzicht wel beperkt. Een fel verlicht stukje fietspad voor ons, verder niets.
Nou ja, met een duidelijke regelmaat zwiept de bundel van de Brandaris over het landschap. Staan er eigenlijk schapen op de dijk nu? We rijden dik twintig kilometer per uur en hebben een zicht van vijf meter. Er ligt wel overal kak op het pad. Heel lang zal het niet geleden zijn dat ze hier liepen. De gierende wind over mijn capuchon zorgt er voor dat ik ze in ieder geval niet aan hoor komen. Afremmen dan? We gaan net zo lekker. Is hier de afslag naar Midsland al? Geen idee, alles is zwart.
Oh trouwens, als je in West-Terschelling mooie briefkaarten met dierenportetten aan wil schaffen, heb ik wel twee adresjes voor je.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten