Om de zoveel tijd overvalt me dezelfde gedachte. Als ik weer eens op een plek kom waar ik honderd keer langsgereden ben en nooit binnen ben geweest. "Er gebeurt zo veel!"
Wat eerder een gevel was krijgt dan pas inhoud. Vooral werkplaatsen vind ik leuk op die manier. Waar mensen in hun eigen marge aan de weg aan het timmeren zijn. Waar gezweet, geschreeuwd en gelachen wordt.
Vandaag was ik op zo'n plek. Midden in het centrum in een heel klein theatertje waar vanavond twee voorstellingen gespeeld werden waarvan een premiere. Ik mocht foto's komen maken en zij speelden hun stukken. Op verzoek kon een scene opnieuw om mij de kans te geven een aardige foto te maken.
Een serie portretten er achteraan en ik stond weer buiten.
Meteen door naar de mondhygiëniste en de tandarts.
Helaas wist ik maar al te goed wat er zich achter die gevel afspeelde.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten